จากใจ บ.ก.ใกล้ตัว Lite Talk

ฉบับที่ ๓๕๗ เป็นคนดีตอนใกล้ตาย

ตอนมีชีวิต มีโอกาสเป็นคนดีอีกนานๆ
ไม่ค่อยมีใครใคร่ขวนขวายกันนัก
แต่ตอนใกล้ตาย
ไม่ว่าใครก็จะรีบร้อนเป็นคนดีกันหมด


ไม่มีใครเป็นคนดีตั้งแต่เกิด
เพราะไม่อาจรู้ได้เองว่าจะดีไปทำไม
เห็นแต่ว่า เป็นคนดีมักพลาดโอกาสสนุกถึงใจ
และหนำซ้ำ เพื่อที่จะดีได้จริง
ก็ไม่ง่ายเหมือนฝึกเรียนฝึกเล่นอะไรๆที่ใช้เวลาไม่กี่ปี
บางทีแค่เปลี่ยนนิสัยแย่ๆนิสัยเดียว
อาจต้องใช้เวลากันทั้งชีวิต
ไหนจะต้องฝ่าด่าน ฝืนใจมองเข้ามายอมรับนิสัยแย่ๆของตัวเอง
ไหนจะต้องหมั่นเห็นโทษของนิสัยนั้นๆจนขึ้นใจ
ไหนจะต้องสั่งสมกำลังใจเพื่อเอาชนะความเคยชินเดิมๆ
ไหนจะต้องลงสนามทดสอบของจริงซ้ำหลายๆรอบ
ไหนจะต้องรบกับความผันผวนอยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม


ที่คนเราจะเริ่มสมัครใจ และเต็มใจ
เปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้น
มักไม่ใช่เพราะใครชี้โทษ
หรือเห็นโทษของนิสัยแย่ๆของตน
แต่เป็นเพราะเริ่มเชื่อ
เรื่องกฎธรรมชาติที่ควบคุมชีวิตทุกคนไว้
เชื่อว่าไม่มีใครได้กำเนิดดีๆด้วยความบังเอิญ
เชื่อว่าไม่มีใครตายแล้วจบสิ้นหนี้กรรมตามกาย
เชื่อว่าตายดีคือตายไปพร้อมกับใจดีๆ ไม่ใช่ตายบนฟูกนอนนุ่มๆ
เชื่อว่าเปลี่ยนกรรมคือเปลี่ยนทาง
เชื่อว่าทุกคนเปลี่ยนกรรมได้ทันในชาติเดียว


ระหว่างดีเดี๋ยวเดียวกับดีตลอดชีวิต
แตกต่างกันตั้งแต่
ความรู้สึกในตัวตนขณะยังมีลมหายใจ
และแตกต่างที่สุด
ตรงความรู้สึกขณะใกล้สิ้นลมหายใจ!


ดังตฤณ
เมษายน ๒๕๖๖

พระพุทธองค์ทรงสอนให้พุทธบริษัทเชื่อกรรม เชื่อผลของกรรม
และประพฤติตนให้ดี ทั้งทางใจ กายและวาจา
ดังความตามพระธรรมเทศนา โดย พระสุธรรมคณาจารย์ (หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ)
เรื่อง "ผู้ชี้โทษเหมือนผู้ชี้ขุมทรัพย์ (ตอนที่ ๒)" ในคอลัมน์ "สารส่องใจ"(-/\-)


ควรมีข้อกำหนดที่ชัดเจนลงไปเลยหรือไม่
ว่าในแต่ละวันฆราวาสควรปฏิบัติตนอย่างไร เพื่อที่จะภาวนาได้อย่างมีวินัย
หาคำตอบได้ในคอลัมน์"ดังตฤณวิสัชนา"
ตอน "ควรมีกิจวัตรประจำวันอย่างไร จึงจะมีความก้าวหน้าในการปฏิบัติธรรม"


หากความขัดแย้งกับเพื่อนร่วมงานทำให้ไม่มีความสุข
แต่ก็ยังไม่สามารถลาออกหรือโยกย้ายได้
แล้วจะทำอย่างไรให้ความทุกข์ในใจลดน้อยลง
ติดตามได้จากกรณีศึกษา ในตอน "ดับความร้อนใจในที่ทำงาน"
ในคอลัมน์"โหรา (ไม่) คาใจ" ค่ะ

---

แบ่งปันบทความนี้ให้เพื่อนๆ