ธรรมะจากพระสูตร Dhamma from Sutta

เสวิตัพพาเสวิตัพพวรรคที่ ๕ ว่าด้วยบุคคลผู้ประกอบด้วยธรรม ๑๐ ประการ ไม่ควรคบ

กลุ่มไตรปิฎกสิกขา

[๑๘๘] พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ภิกษุทั้งหลาย
บุคคลผู้ประกอบด้วยธรรม ๑๐ ประการ
ไม่ควรคบ ไม่ควรเข้าไปนั่งใกล้ เป็นผู้ไม่ควรบูชา
เป็นผู้ไม่ควรสรรเสริญ เป็นผู้ไม่ควรเคารพ เป็นผู้ไม่ควรยำเกรง
เป็นผู้ไม่ควรให้ยินดี ย่อมไม่บริสุทธิ์ ย่อมครอบงำมานะไม่ได้
ย่อมไม่เจริญด้วยปัญญา ย่อมประสบสิ่งที่มิใช่บุญเป็นอันมาก
ธรรม ๑๐ ประการเป็นไฉน คือ บุคคลเป็นผู้ฆ่าสัตว์ ๑ ลักทรัพย์ ๑
ประพฤติผิดในกาม ๑ พูดเท็จ ๑ พูดส่อเสียด ๑ พูดคำหยาบ ๑ พูดเพ้อเจ้อ ๑
มีความอยากได้ของผู้อื่น ๑ มีจิตปองร้าย ๑ มีความเห็นผิด ๑
ภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้ประกอบด้วยธรรม ๑๐ ประการนี้แล
ไม่ควรคบ ไม่ควรเข้าไปนั่งใกล้ เป็นผู้ไม่ควรบูชา
เป็นผู้ไม่ควรสรรเสริญ เป็นผู้ไม่ควรเคารพ เป็นผู้ไม่ควรยำเกรง
เป็นผู้ไม่ควรให้ยินดี ย่อมไม่บริสุทธิ์ ย่อมครอบงำมานะไม่ได้
ย่อมไม่เจริญด้วยปัญญา ย่อมประสบสิ่งที่มิใช่บุญเป็นอันมาก.


ภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้ประกอบด้วยธรรม ๑๐ ประการ
ควรเสพ ควรคบ ควรเข้าไปนั่งใกล้ เป็นผู้ควรบูชา
เป็นผู้ควรสรรเสริญ เป็นผู้ควรเคารพ เป็นผู้ควรยำเกรง
เป็นผู้ควรให้ยินดี ย่อมบริสุทธิ์ ย่อมครอบงำมานะได้
ย่อมเจริญด้วยปัญญา ย่อมประสบบุญเป็นอันมาก
ธรรม ๑๐ ประการเป็นไฉน คือ บุคคลเป็นผู้งดเว้นจากการฆ่าสัตว์ ๑
จากการลักทรัพย์ ๑ จากการประพฤติผิดในกาม ๑ จากการพูดเท็จ ๑
จากการพูดส่อเสียด ๑ จากการพูดคำหยาบ ๑ จากการพูดเพ้อเจ้อ ๑
ไม่อยากได้ของผู้อื่น ๑ มีจิตไม่คิดปองร้าย ๑ มีความเห็นชอบ ๑
ภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้ประกอบด้วยธรรม ๑๐ ประการนี้แล
ควรเสพ ควรคบ ควรเข้าไปนั่งใกล้ เป็นผู้ควรบูชา
เป็นผู้ควรสรรเสริญ เป็นผู้ควรเคารพ เป็นผู้ควรยำเกรง
เป็นผู้ควรให้ยินดี ย่อมบริสุทธิ์ ย่อมครอบงำมานะได้
ย่อมเจริญด้วยปัญญา ย่อมประสบบุญเป็นอันมาก.


เสวิตัพพาเสวิตัพพวรรคที่ ๕ จบ



(เสวิตัพพาเสวิตัพพวรรคที่ ๕ พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย ทสก-เอกาทสกนิบาต
พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย เล่มที่ ๓๘)

---

แบ่งปันบทความนี้ให้เพื่อนๆ