ธรรมะจากพระสูตร Dhamma from Sutta
สัปปุริสสูตร ว่าด้วยผู้ได้รับประโยชน์สุขจากสัปบุรุษ
กลุ่มไตรปิฎกสิกขา
[๑๒๘] ภิกษุทั้งหลาย สัปบุรุษเมื่อเกิดในตระกูล
ย่อมเกิดเพื่อประโยชน์ เพื่อเกื้อกูล เพื่อความสุข แก่ชนเป็นอันมาก
คือ ย่อมเกิดเพื่อประโยชน์ เพื่อเกื้อกูล เพื่อความสุขแก่มารดาบิดา ๑
แก่บุตรภรรยา ๑ แก่หมู่คนผู้เป็นทาสกรรมกร ๑ แก่มิตรอำมาตย์ ๑
แก่ญาติที่ล่วงลับไปแล้ว ๑ แก่พระราชา ๑
แก่เทวดาทั้งหลาย ๑ แก่สมณพราหมณ์ ๑
ภิกษุทั้งหลาย มหาเมฆเมื่อตกให้ข้าวกล้าเจริญงอกงาม
ย่อมตกเพื่อประโยชน์ เพื่อเกื้อกูล เพื่อความสุขแก่ชนเป็นอันมาก ฉันใด
สัปบุรุษก็ฉันนั้นเหมือนกัน เมื่อเกิดในตระกูลย่อมเกิดเพื่อประโยชน์
เพื่อเกื้อกูล เพื่อความสุข แก่ชนเป็นอันมาก
คือ ย่อมเกิดเพื่อประโยชน์ เพื่อเกื้อกูล
เพื่อความสุขแก่มารดาบิดา ๑ แก่บุตรภรรยา ๑
แก่หมู่คนผู้เป็นทาสกรรมกร ๑ แก่มิตรอำมาตย์ ๑
แก่ญาติที่ล่วงลับไปแล้ว ๑ แก่พระราชา ๑
แก่เทวดาทั้งหลาย ๑ แก่สมณพราหมณ์ ๑
สัปบุรุษผู้มีปัญญาอยู่ครองเรือน ผู้ไม่เกียจคร้านทั้งกลางคืนกลางวัน
บำเพ็ญตนเพื่อประโยชน์แก่ชนเป็นอันมาก
ในชั้นต้นระลึกถึงอุปการะที่มารดาบิดาทำไว้ก่อน
ย่อมบูชามารดาบิดาโดยชอบธรรม
สัปบุรุษผู้มีศรัทธาตั้งมั่นแล้ว มีศีลเป็นที่รัก ทราบธรรมแล้ว
ย่อมบูชาบรรพชิตผู้ไม่ครองเรือน ผู้ไม่มีบาป ผู้ประพฤติพรหมจรรย์
สัปบุรุษนั้นเป็นผู้เกื้อกูลต่อพระราชา ต่อเทวดา
ต่อญาติและสหายทั้งหลาย เป็นผู้เกื้อกูลแก่คนทั้งปวง
สัปบุรุษนั้นตั้งมั่นดีแล้วในสัทธรรม
กำจัดมลทินคือความตระหนี่ได้แล้ว ย่อมประสบโลกอันเกษม.
สัปปุริสสูตร จบ
(สัปปุริสสูตร พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต
พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย เล่มที่ ๓๗)
< Prev | Next > |
---|