ดังตฤณวิสัชนา Dungtrin's Answer

ต้องอุทิศบุญภายในสามวินาทีไหม

ถาม : ขอถามเกี่ยวกับเรื่องอุทิศส่วนกุศลครับ
ปัจจุบันมีแนวคิดแนวนิยมอยู่เรื่องนึง
ที่จะต้องรีบอุทิศส่วนกุศลภายใน ๓ วินาที หลังจากทำ
มิฉะนั้นบุญจะหายไป จริงหรือเปล่าครับ

มันเหมือนมี TV direct เลยนะครับ
คือผมว่าต้องเอาหลักการมาอย่างนี้แน่ๆ เลย
โทรมาภายในสิบนาที
ผมเคยโทรไปก็ไม่เคยเห็นเค้าจะลดราคาให้เป็นพิเศษอะไร

คือจริงๆ อันนี้ไม่ได้กล่าวโจมตีกันนะครับ
แต่เราพูดกันตามหลักการเดิมของพระพุทธศาสนา

เรื่องที่อุทิศบุญ ถ้าพูดแบบเข้าข้างก็แล้วกัน
สมมติว่าเราอนุโมทนาทันทีภายใน ๓ วินาที
๓ วินาทีนั้นน่ะ คือใจมันอาจจะยังปลื้มอยู่ไง มันก็ได้เต็มที่
แต่ถ้าลังเลว่าจะอนุโมทนาหรือไม่อนุโมทนาดี
อีกสิบนาทีผ่านไป เออ...อนุโมทนาดีกว่า
มันไม่อยู่แล้วนะ ไอ้ความรู้สึกความสว่างความปลื้มแบบนั้น
นี่คิดแบบเข้าข้างนะ

แต่จริงๆ แล้วก็คือตามหลักการของพุทธนะครับ
จิตถ้าหากว่ามีเหตุมีปัจจัยอันควร
ให้เกิดความสว่าง ให้เกิดความเต็ม
พูดง่ายๆ ว่า จิตที่ประกอบด้วยโสมนัส
ไม่ว่าจะผ่านไปกี่วินาทีนะ มันเป็นโสมนัสเสมอกัน
มันเป็นเป็นธรรมชาติของจิตที่มีคุณภาพความเสมอภาคเท่าเทียมกัน
ไม่มีการมาก ไม่มีการน้อยนะ

point ของการที่เราอนุโมทนาบุญบ่อยๆ
จริงๆ ไม่ได้อยู่ที่ตัวการอนุโมทนา
แต่อยู่กับการเปิดใจที่จะร่วมยินดีกับคนอื่น
ไม่อิจฉาคนอื่น ไม่ริษยากับคนอื่น
แล้วก็มีความพร้อมที่จะทำตัวเองให้ดีได้เหมือนคนอื่น
เวลาที่เห็นคนอื่นแล้วเกิดแรงบันดาลใจ
ไม่ใช่ว่าเห็นแล้ว เกิดความรู้สึก ฮึ่ม...ไปทำ ทำไมนะ

ธรรมชาติของมนุษย์มันเป็นอย่างนี้จริงๆ
คือเวลาที่เห็นใครเอาเงินให้ขอทาน ไปให้มันทำไม
หรือบอกใส่บาตรพระ พระมาทำอะไรให้เรามีบุญคุณอะไรกับเรา
เดินผ่านบ้านเราเฉยๆ ไปใส่บาตรให้เค้า
มันก็คิดไปได้เรื่อยๆนะ ธรรมชาติของมนุษย์

แต่ทีนี้ถ้าหากว่า เรามองอยู่ข้างๆ บ้าน
เห็นคนคนแก่คนเฒ่า หรือว่าคนหนุ่มคนสาว
ยืนใส่บาตรพระด้วยกิริยานอบน้อมแล้วเราเกิดความรู้สึกดีตาม
เออ...เฮ้ยไอ้การให้นี่นะ โดยเฉพาะให้คนที่บุคคลอันควรเคารพ
มีกิริยาสำรวมสง่างาม มันก่อความรู้สึกดีนะ
เอาตรงความรู้สึกดีเป็นที่ตั้งว่า ความนอบน้อมเป็นของดี
การให้ การช่วยเหลือเป็นของดี
การเสียสละเป็นของดี
เกิดทำให้ความรู้สึกตระหนี่หายไป
ทำให้ใจมันกว้างขึ้น มันปลอดโปร่งขึ้น
พอเห็นอย่างนี้ปุ๊บ แล้วเกิดความรู้สึกยินดี
พลอยยินดีตามเค้า

มันเกิดอะไรขึ้น มันเกิดความรู้สึกอยากจะได้ทำแบบเขาบ้าง
นี่แหละ point ของการอนุโมทนา
มันไม่ใช่ว่าใครมาบอกว่า...
อ้า วันนี้ไปวัดป่ามา เอาบุญมาฝากนะ
เอาบุญมาแจก อนุโมทนาภายในสามนาทีนะ
ไม่งั้นเดี๋ยวจะไม่ได้บุญ

นี่คือใจที่เร่งร้อนต่างหาก
ใจที่อนุโมทนา อนุโมทนา เดี๋ยวกลัวจะได้ไม่ทัน
ใจในขณะนั้นมันมีความโลภพุ่งออกไป
อยากจะรับ อยากจะดึงดูดอะไรตัวเองเข้ามา
ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ปลื้มเลย
ยังไม่รู้เลยว่าวัดที่เค้าไปนั้นน่ะ ใครเป็นเจ้าของวัด
หรือว่าวัดๆ นั้นมีแนวทางแบบไหน
หรือว่าที่ไป ไปทำอะไร
คือแค่ได้ยินมามันจะได้บุญ มันผิด
มันผิดจากคอนเซ็ปท์ของความเป็นจริง
อะไรที่ผิดจากธรรมชาติความเป็นจริง อันนั้นไม่เข้ากันกับพุทธนะครับ

ถาม : คือถ้าครั้งไหนผมพลาดพลั้งไปไม่ทันสามวิเนี่ย
แต่ผมสามารถระลึกขึ้นมาได้ด้วยจิตที่เป็นโสมนัสก็ยังทันใช่ไหมครับ

ทันร้อยเปอร์เซ็นต์นะ ร้อยเปอร์เซ็นต์รับประกัน

---

แบ่งปันบทความนี้ให้เพื่อนๆ