เล่าเรื่องเมืองพุทธ Lite Story
งานที่ไม่มีที่สิ้นสุด
โดย พายธาริน
ในปัจจุบัน หลาย ๆ ท่าน ไม่รู้ว่าทำงานไปเพื่ออะไร
แล้วงานที่เราทำอยู่ เป็นงานที่เรารักหรือเปล่า
และที่สำคัญต้องทำงานไปถึงเมื่อไหร่ เราถึงจะหยุดพักผ่อนยาวได้
ในสมัยพุทธกาล มีพี่น้องสองกษัตริย์
ท่านได้ปรึกษาเรื่องงานของท่านค่ะ
เราลองมาดูกันว่าหลักของการเลือกของท่านเป็นอย่างไร
ก่อนเลือกทำงานท่านพิจารณาอะไรบ้าง
เล่าเรื่องเมืองพุทธฉบับนี้
ขอน้อมอัญเชิญพระธรรมเทศนา ของหลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
มาเพื่อท่านผู้อ่าน ในตอน "งานที่ไม่มีที่สิ้นสุดค่ะ"
ในสมัยพุทธกาล มีวงศ์กษัตริย์ เจ้าชายอนุรุทธ มีพี่ชายชื่อ มหานามะ
ตอนพระพุทธเจ้าเสด็จกบิลพัสดุ์นี่ เจ้าเชื้อสายต่าง ๆ จะต้องออกบวชคนหนึ่งแต่ละตระกูล
เหมือนอย่างเจ้าของเราใช่ไหม ก็มีหลายตระกูล
เทวกุลอะไรอย่างนี้ อะไรต่ออะไรเยอะแยะ
เจ้าสายมหิดล สายเทวกุล ลืมไปหมดแล้ว เยอะแยะ
แต่ละตระกูลสมัยพุทธกาล ต้องออกบวชคนหนึ่ง
เจ้าชายมหานามะก็ถามน้องชาย
ถามว่า ให้น้องชายบวชเอาไหม
น้องชายคือพระอนุรุทธก็ถามบอกว่า บวชแล้วต้องทำอะไร
ก็ตอบว่า บวชแล้วต้องไปบิณฑบาต
ต้องอยู่ที่โคนไม้ ต้องใช้ผ้าที่เค้าทิ้งแล้ว
ไม่สบายต้องแก้ไข้ด้วยการกินน้ำปัสสาวะ
เจ้าชายอนุรุทธบอก ไม่เอาหรอก ขอเป็นกษัตริย์
ให้พี่ไปบวชเถอะ
เจ้าชายมหานามะก็บอกว่า น้องจะเป็นกษัตริย์
จะอยู่ปกครองบ้านเมืองต่อไป ก็ต้องรู้หน้าที่ของกษัตริย์
กษัตริย์สมัยโน้นทำเกษตรนะ
เพราะฉะนั้นพวกเราที่เรียนเกษตร เรียนวิชาของกษัตริย์โบราณ
กษัตริย์กับเกษตรเป็นคำเดียวกัน
แปลว่าเขต หมายถึงแผ่นดิน
มหานามะก็สอนเจ้าชายอนุรุทธ บอกว่า
ต้องมีหน้าที่ไปทำนา พวกศากยะมีหน้าที่ไปทำนานะ
เราอย่าไปวาดภาพว่าศากยะยิ่งใหญ่อะไรมาก
พระเจ้าสุทโธทนะ แปลว่า พระเจ้าข้าวขาว
องค์ชื่อ อภิโธทนะ แปลว่า มีข้าวเยอะ
พวกข้าว ๆ ทั้งนั้น พวกทำนา
สุทโธทนะ สุทธะ ขาว มีข้าวขาว
เพราะฉะนั้น ต้องทำนา
ปีนี้ทำนา ปีหน้าก็ทำนา ปีต่อไปก็ทำนา
ทำไปตลอดชีวิตเลย
อนุรุทธได้ยินอย่างนี้เลยไม่เอา ขอบวชดีกว่า
ให้ทำนาตลอดชีวิตไม่เอาหรอก
งานของฆราวาสไม่มีที่สิ้นสุด
งานทางธรรมมีที่สิ้นสุด
ท่านเลือกดีนะ
ท่านออกมาบวชท่านเป็นพระอรหันต์องค์หนึ่ง
ส่วนมหานามะ ตอนหลังกระโดดน้ำตาย
ถูกวิฑูฑภะตีกบิลพัสดุ์แตก จับมหานามะมา
กระโดดน้ำตาย ไม่ยอมนั่งกินข้าวร่วมกับวิฑูฑภะ เสียศักดิ์ศรี
เพราะวิฑูฑภะเป็นจัณฑาล
งานในโลกไม่มีที่สิ้นสุดนะ
การปฏิบัติถึงจะมีที่สิ้นสุด
ถึงจุดสิ้นสุดนี้ เราจะรู้ด้วยตนเองเลย
มีแต่ความสุขล้วน ๆ …
_/|\_ _/|\_ _/|\_
< Prev | Next > |
---|