บทความรัก Lite Love

เพราะ...เราไม่เท่ากัน


mayrin

การที่เราได้พบคนรักที่เป็นผู้มีศรัทธา มีศีล มีจาคะ มีปัญญาอันเสมอกันกับเรา
อันจะเป็นเหตุให้ได้ครองคู่กันทั้งในปัจจุบันและในภพเบื้องหน้า
ตามที่พระพุทธองค์ได้ทรงตรัสไว้นั้น นับว่าเป็นโชคอันดี

แต่...ถ้าคนที่เรากำลังตัดสินใจเลือกเป็นคู่ครองอยู่นั้น
มีความไม่เท่ากับเราในหลายประการ
อันจะเป็นเหตุให้การก้าวเท้าเบี่ยงทางต่างกันไปคนละทิศ
ถอยไปจากกุศลกรรมอันเป็นจุดหมายปลายทางร่วมกัน

การปรับตัวปรับใจเข้าหาและชักจูงกันไปทางสว่าง
ก็เป็นสิ่งที่คนรักควรประคองร่วมกันค่ะ
แต่ถ้าเป็นการพยายามของเราเพียงฝ่ายเดียว
โดยที่เขาไม่ขอเกี่ยวก้อย และไม่สนใจใดด้วย

เราควรทำเช่นใด

เฉกเช่น...
ในแม่น้ำแห่งสังสารวัฏ เรือสองลำแล่นมาพบกันตามแรงกรรม
เรือลำหนึ่งใหญ่โตโอ่อ่าแต่มีรอยรั่ว มีรูเล็กๆ ซึ่งน้ำค่อยๆ ซึมเข้ามาตลอด
ผู้อยู่บนเรือลำนั้นไม่สนใจจะอุดรอยนั้น ทั้งยังปล่อยหางเสือ
ให้เรือไหลไปตามกระแสน้ำ

ในขณะที่อีกลำเป็นลำเล็กๆ เจ้าของเพียรสำรวจปะชุนรอยรั่ว
คอยบังคับหางเสือให้เรือแล่นตรงทิศทาง

เรือสองลำนั้น จะสามารถแล่นคู่กันไปได้นานสักเพียงใด
แม้คนบนเรือลำเล็กนั้นจะเพียรพายไปเคียง ร่ำร้องตักเตือนคนบนเรือใหญ่
แต่ทว่าเสียงนั้นก็ถูกกลบกลืนหายไปตามคลื่นลมกิเลส

แล้วเราผู้อยู่บนเรือลำเล็กพึงทำเช่นไร เราเองก็เป็นผู้ยังอยู่กลางลำน้ำ
ชื่อได้ว่าเป็นผู้ไม่ปลอดภัย จึงมีหน้าที่ระมัดระวังรักษาเรือตนเช่นกัน

พึงเร่งพาตนไปสู่ฝั่งอันเป็นเป้าหมาย
เพื่อมิให้พลาดพลั้งเรือล่มเป็นอาหารของเต่าและปลา
เป็นที่พึ่งของตนให้ได้ จึงจะสามารถเป็นที่พึ่งของผู้อื่น
กิจใดควรทำ เร่งทำกิจนั้น ชื่อว่าเป็นผู้รู้กาลอันควร
จึงจักประสบความสำเร็จในเบื้องหน้า

บทสวดมนต์ที่เราพึงพิจารณาสวดทุกวันค่ะ

อภิณหปัจจเวกขณะ

ชะราธัมโมมหิ (มามหิ)
เรามีความแก่เป็นธรรมดา

ชะรัง อะนะตีโต (อะนะตีตา)
ล่วงความแก่ไปไม่ได้

พะยาธิธัมโมมหิ (มามหิ)
เรามีความเจ็บไข้เป็นธรรมดา

พะยาธิง อะนะตีโต (อะนะตีตา)
ล่วงความเจ็บไข้ไปไม่ได้

มะระณะธัมโมมหิ (มามหิ)
เรามีความตายเป็นธรรมดา

มะระณัง อะนะตีโต (อะนะตีตา)
ล่วงความตายไปไม่ได้

สัพเพหิ เม ปิเยหิ มะนาเปหิ นานาภาโว วินาภาโว
เราละเว้นเป็นต่างๆ คือว่าพลัดพรากจากของรัก ของเจริญใจ ทั้งหลายทั้งปวง

กัมมัสสะโกมหิ (กามหิ)
เราเป็นผู้มีกรรมเป็นของๆ ตน

กัมมะทายาโท (ทา)
เป็นผู้รับผลของกรรม

กัมมะโยนิ
เป็นผู้มีกรรมเป็นกำเนิด

กัมมะพันธุ
เป็นผู้มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์

กัมมะปะฏิสะระโณ (สะระณา)
เป็นผู้มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย

ยัง กัมมัง กะริสสามิ
จักทำกรรมอันใดไว้

กัละยาณัง วา ปาปะกัง วา
ดีหรือชั่ว

ตัสสะ ทายาโท (ทา) ภิวิสสามิ
จักเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น

เอวัง อัมเหหิ อะภิณหัง ปัจจะเวกขิตัพพัง
เราทั้งหลายพึงพิจารณาเนืองๆ อย่างนี้แล



แบ่งปันบทความนี้ให้เพื่อนๆ
Facebook! Twitter! Del.icio.us! Free and Open Source Software News Google! Live! Joomla Free PHP