ธรรมะจากพระสูตร Dhamma from Sutta

อานันทสูตร ว่าด้วยวิธีแก้จิตกระสัน

กลุ่มไตรปิฎกสิกขา

[๗๓๕] สมัยหนึ่ง ท่านพระอานนท์อยู่ที่พระวิหารเชตวัน
อารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี กรุงสาวัตถี.


ครั้งนั้นแล ในเวลาเช้า ท่านพระอานนท์นุ่งแล้วถือบาตรและจีวร
เข้าไปเที่ยวบิณฑบาตในกรุงสาวัตถี มีท่านพระวังคีสะเป็นปัจฉาสมณะ
ก็โดยสมัยนั้นแล ความกระสันได้เกิดขึ้น
ความกำหนัดย่อมรบกวนจิตของท่านพระวังคีสะ.


[๗๓๖] ครั้งนั้นแล ท่านพระวังคีสะได้กล่าวกะท่านพระอานนท์ด้วยคาถาว่า


ข้าพเจ้าเร่าร้อนเพราะกามราคะ จิตของข้าพเจ้ารุ่มร้อน
ขอท่านจงบอกวิธีเป็นเครื่องดับราคะ
เพื่ออนุเคราะห์แก่ข้าพเจ้าด้วยเถิด.


[๗๓๗] ท่านพระอานนท์จึงกล่าวว่า
จิตของท่านรุ่มร้อน เพราะสัญญาอันวิปลาส
ท่านจงละเว้นนิมิตอันสวยงามอันเกี่ยวด้วยราคะเสีย
ท่านจงเห็นสังขารทั้งหลายโดยความเป็นของไม่เที่ยง
โดยเป็นทุกข์ และอย่าเห็นโดยความเป็นตน
ท่านจงดับราคะอันแรงกล้า
ท่านจงอย่าถูกราคะเผาผลาญบ่อย ๆ
ท่านจงเจริญจิตในอสุภกัมมัฏฐาน
ให้เป็นจิตมีอารมณ์เป็นอันเดียวตั้งมั่นด้วยดีเถิด
ท่านจงมีกายาคตาสติ ท่านจงเป็นผู้มากด้วยความหน่าย
ท่านจงเจริญความไม่มีนิมิต และจงถอนมานานุสัยเสีย
เพราะการรู้เท่าถึงมานะ
ท่านจักเป็นผู้สงบระงับเที่ยวไป ดังนี้.


อานนัทสูตร จบ



(อานนัทสูตร พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค
พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย เล่มที่ ๒๕)

---

แบ่งปันบทความนี้ให้เพื่อนๆ