ธรรมะจากพระสูตร Dhamma from Sutta

ภัณฑนสูตร ว่าด้วยเหตุแห่งความบาดหมาง

กลุ่มไตรปิฎกสิกขา

[๕๖๔] ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในทิศใด เกิดแก่งแย่งทะเลาะวิวาทกัน
ทิ่มแทงกันและกันด้วยหอกคือปากอยู่
แม้แต่นึกถึง ทิศนั้นก็ไม่เป็นที่ผาสุกแก่เรา ไม่ต้องกล่าวถึงการไป
ในการที่ภิกษุเป็นเช่นนั้น เราถึงความแน่ใจว่า
เธอเหล่านั้นละทิ้งธรรม ๓ ทำให้มากซึ่งธรรม ๓
ละทิ้งธรรม ๓ อะไรบ้าง  ละทิ้งธรรม ๓ นี้คือ
เนกขัมมวิตก อพยาบาทวิตก อวิหิงสาวิตก
ทำให้มากซึ่งธรรม ๓ อะไรบ้าง ทำให้มากซึ่งธรรม ๓ นี้คือ
กามวิตก พยาบาทวิตก วิหิงสาวิตก
ภิกษุทั้งหลาย ในทิศใด ภิกษุเกิดแก่งแย่งทะเลาะวิวาทกัน
ทิ่มแทงกันและกันด้วยหอกคือปากอยู่
แม้แต่นึกถึง ทิศนั้นก็ไม่เป็นที่ผาสุกแก่เรา ไม่ต้องกล่าวถึงการไป
ในการที่ภิกษุเป็นเช่นนั้น เราถึงความแน่ใจว่า
เธอเหล่านั้นละทิ้งธรรม ๓ นี้ ทำให้มากซึ่งธรรม ๓ นี้


ภิกษุทั้งหลาย ในทิศใด ภิกษุพร้อมเพรียงกัน ชื่นบานต่อกัน ไม่วิวาทกัน
เป็นประหนึ่งว่านมประสมกับน้ำ มองดูกันและกันด้วยปิยจักษุอยู่
แม้การไป ทิศนั้นก็เป็นที่ผาสุกแก่เรา ไม่ต้องกล่าวถึงการนึก
ในการที่ภิกษุเป็นเช่นนั้น เราถึงความแน่ใจว่า
เธอเหล่านั้นละธรรม ๓ เสียได้ ทำให้มากซึ่งธรรม ๓
ละธรรม ๓ อะไรบ้าง ละธรรม ๓ นี้คือ
กามวิตก พยาบาทวิตก วิหิงสาวิตก
ทำให้มากซึ่งธรรม ๓ อะไรบ้าง ทำให้มากซึ่งธรรม ๓ นี้คือ
เนกขัมมวิตก อพยาบาทวิตก อวิหิงสาวิตก
ภิกษุทั้งหลาย ในทิศใด ภิกษุพร้อมเพรียงกัน ชื่นบานต่อกัน ไม่วิวาทกัน
เป็นประหนึ่งว่านมประสมกับน้ำ มองดูกันและกันด้วยปิยจักษุ
แม้การไป ทิศนั้นก็เป็นที่ผาสุกแก่เรา ไม่ต้องกล่าวถึงการนึก
ในการที่ภิกษุเป็นเช่นนั้น เราถึงความแน่ใจว่า
เธอเหล่านั้นละธรรม ๓ นี้ได้ ทำให้มากซึ่งธรรม ๓ นี้


ภัณฑนสูตร จบ



(ภัณฑนสูตร พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ติกนิบาต
พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย เล่มที่ ๓๔)

---

แบ่งปันบทความนี้ให้เพื่อนๆ