ธรรมะจากพระสูตร Dhamma from Sutta

เสลาสูตร ว่าด้วยมารรบกวนเสลาภิกษุณี

กลุ่มไตรปิฎกสิกขา

[๕๔๙] สาวัตถีนิทาน.
ครั้งนั้น เวลาเช้า เสลาภิกษุณีนุ่งห่มแล้ว ถือบาตรและจีวรเข้าไปบิณฑบาตยังกรุงสาวัตถี
เที่ยวบิณฑบาตไปในกรุงสาวัตถีแล้ว
เวลาปัจฉาภัต กลับจากบิณฑบาตแล้วเข้าไปยังป่าอันธวันเพื่อพักกลางวัน
ครั้นถึงป่าอันธวันแล้ว จึงนั่งพักกลางวันที่โคนไม้ต้นหนึ่ง.


[๕๕๐] ลำดับนั้น มารผู้มีบาปใคร่จะไห้เสลาภิกษุณีบังเกิดความกลัว
ความหวาดเสียว ขนพองสยองเกล้า และใคร่จะให้เคลื่อนจากสมาธิ
จึงเข้าไปหาเสลาภิกษุณีถึงที่นั่งพัก ครั้นแล้วได้กล่าวกะเสลาภิกษุณีด้วยคาถาว่า
รูปนี้ ใครสร้าง ผู้สร้างรูปอยู่ที่ไหน
รูปบังเกิดในที่ไหน รูปดับไปในที่ไหน.


[๕๕๑] ลำดับนั้น เสลาภิกษุณีได้มีความดำริว่า
นี่ใครหนอกล่าวคาถา จะเป็นมนุษย์หรืออมนุษย์.


ทันใดนั้น เสลาภิกษุณีได้มีความดำริว่า นี่คือมารผู้มีบาป ใคร่จะให้เราบังเกิดความกลัว
ความหวาดเสียว ขนพองสยองเกล้า และใคร่จะให้เคลื่อนจากสมาธิ จึงกล่าวคาถา.


ครั้นเสลาภิกษุณีทราบว่า นี่คือมารผู้มีบาปแล้ว
จึงได้กล่าวกะมารผู้มีบาปด้วยคาถาว่า
รูปนี้ไม่มีใครสร้าง อัตภาพนี้ไม่มีใครก่อ
รูปเกิดขึ้นเพราะอาศัยเหตุ ดับไปเพราะเหตุดับ.


พืชชนิดใดชนิดหนึ่งที่บุคคลหว่านลงในนา
ย่อมงอกขึ้นเพราะอาศัยเหตุ ๒ ประการ คือ
รสในแผ่นดิน และยางในพืช ฉันใด
ขันธ์ ธาตุ และอายตนะ ๖ เหล่านี้ ก็เกิดขึ้นเพราะอาศัยเหตุ
ดับไปเพราะเหตุดับ ฉันนั้น.


ลำดับนั้น มารผู้มีบาปเป็นทุกข์เสียใจว่า เสลาภิกษุณีรู้จักเรา ดังนี้
จึงได้อันตรธานไปในที่นั้นเอง.


เสลาสูตร จบ



(เสลาสูตร พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค
พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย เล่มที่ ๒๕)

---

แบ่งปันบทความนี้ให้เพื่อนๆ