เล่าเรื่องเมืองพุทธ Lite Story
ทำไมต้องเดินจงกรม
โดย พายธาริน
พุทธบัญญัติและข้อวัตรของสงฆ์หลาย ๆ ข้อ
เริ่มต้นมาจากฆราวาส
ยกตัวอย่างเช่นเรื่องผ้าอาบน้ำฝน
ที่นางวิสาขามหาอุบาสิกาเป็นผู้ทูลขออนุญาตถวายผ้าอาบน้ำฝนแด่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
แล้วคุณผู้อ่านเคยสงสัยไหมคะ
ต้นกำเนิดการเดินจงกรม เริ่มต้นได้อย่างไร
ในเมื่อถ้าให้เราเจริญสติทุกอิริยาบทแล้ว
ทำไมต้องกำหนดให้มีการเดินจงกรมขึ้นมาด้วย
เล่าเรื่องเมืองพุทธฉบับนี้ ขอน้อมอัญเชิญพระธรรมเทศนา
ของหลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
สวนสันติธรรม อ.ศรีราชา จ.ชลบุรี
มาแสดงค่ะ
ทำไมต้องเดินจงกรมด้วย
สมัยพุทธกาลแรกเริ่มพระไม่ได้เดินจงกรม ไม่มีเดินจงกรมหรอก
มันอยู่ในธรรมบท มันอยู่ในอรรถกถาธรรมบท
คืออย่างนี้แต่เดิมนี่พระไม่ได้เดินจงกรมกลับไปกลับมา พระอยู่ในวัด
เดินตอนบิณฑบาต ด้วยความมีสติ กลับวัดขึ้นเขาลงห้วย
เดินทั้งวันเนี่ย เดินด้วยความรู้สึกตัว
ทีนี้พอวัด พระมารวมกันเป็นจำนวนมากๆ นี่พระเป็นโรคท้องอืด
หมอชีวกก็แนะนำพระพุทธเจ้าบอกให้เอ็กเซอร์ไซส์ ให้เดิน
ก็เลยสร้างทางเดินจงกรมเพื่อจะเอ็กเซอร์ไซส์สำหรับพระ
ทีนี้พอพระ เอ๊ะ เดินเฉย ๆ นี้จะเสียเวลาก็เดินทำความรู้สึกตัวไปเลย
เพราะฉะนั้นหัวใจของการเดินจงกรมเนี่ย แต่เดิมเนี่ยเพื่อออกกำลังกาย
ทีนี้พระเห็นว่าออกกำลังกายเปล่า ๆ เสียเวลา เอาการเจริญสติใส่เข้าไปเลย
เพราะเดินทุกก้าวต้องรู้สึกตัวอยู่แล้ว ทำอะไรก็ต้องรู้สึกตัว
ทีนี้พวกเราเห็นพระเดินกลับไปกลับมา เอ๊ะ อย่างนี้ท่าจะเรียกว่าการปฏิบัติ
เราก็เอาบ้าง เราเดินบ้าง แต่เราทิ้งเรื่องการรู้สึกตัวไปแล้ว
เราเดินเอาความสงบ มันเลยไม่ใช่การเดินจงกรมในความหมายที่แท้จริง
แต่ถามว่าถ้าเดินแล้วรู้สึกตัวอย่างนี้ดีไหม ดี ไม่ใช่ไม่ดีนะ
เดินแล้วรู้สึกตัวนะ แต่ถ้าเดินแล้วใจลอยฟุ้งซ่าน
หรือเดินแล้วจิตไหลไปอยู่ที่ขา อย่าไปเดินเลยเสียเวลา
_/|\_ _/|\_ _/|\_
แบ่งปันบทความนี้ให้เพื่อนๆ
| < Prev | Next > |
|---|
