ฉบับที่ ๔๒๓ เรื่องน่าเครียด?
แค่ปล่อยแมลงหวี่แมลงวันเล็กๆ
ออกจากหัวของตัวเองไม่ได้
ก็ตายทั้งเป็นได้
หลายคนเป็นอย่างนั้น
เก็บทุกเรื่องเล็กมาเป็นแมลงหวี่แมลงวันในหัว
ทั้งที่น่าปล่อยผ่านตั้งแต่นาทีแรก
ก็คว้ามาขังไว้กับตัวจนปีสุดท้าย
แค่คนแปลกหน้าพูดห้วนๆใส่
แค่โดนคนขายเอาเปรียบไม่กี่บาท
แค่ใครแซงคิว มาหลังได้ไปก่อน
ก็ย้ำคิด ย้ำวาดภาพเขาขึ้นมาในใจ
วาดภาพตัวเองขึ้นมาในหัว
โต้ตอบเขาดุเดือดไม่รู้จบแล้ว
อยู่ดีๆบันดาลโทสะเลือดขึ้นหน้า
กับเรื่องเก่าเก็บเป็นปีๆได้แล้ว
ถ้ามีเรื่องน่าเครียดจริงๆอยู่ ๕๐
และมีเรื่องไม่น่าเครียดแต่เก็บมาเครียดอีก ๘๐
แปลว่าชีวิตคุณมีเรื่องเครียดเกินร้อยแล้ว
แค่ตัดเรื่องไม่น่าเครียดออกไป ๘๐
คุณจะเหลือเรื่องให้เครียดเป็นทุกข์แค่ ๕๐
ลองท่องคาถาแก้เครียดทีละบทอย่างนี้ดู
เรื่องใหญ่ที่สุดในชีวิต
คือคิดให้มันเป็นทุกข์ได้ทุกเรื่อง
เรื่องคอขาดบาดตาย
ถึงแก้ได้วันนี้
เดี๋ยววันหน้าก็ต้องตายอยู่ดี
เรื่องเล็กที่สุด
ถ้าไม่หยุดคิด
ชีวิตก็พังได้
เรื่องเล็ก
เอาไว้ฝึกคิดใหญ่ๆ
คิดว่า เรื่องนี้ไม่ต้องคิดก็ได้
เมื่อฝึกจนนึกขึ้นมาได้จริงๆว่า
เรื่องเล็ก ปล่อยให้เป็นเรื่องเล็ก
ไม่เห็นต้องคิดเลย
ปล่อยมันไว้ตรงที่ที่มันเกิด
ไม่ต้องเอามันตามติดตัวขึ้นเตียง
ไม่ต้องพามันไปดูเราเข้าส้วม
ฝึกทุกวัน ในที่สุดก็เก่งขึ้น
กลายเป็นว่า ต่อให้เรื่องใหญ่จริง
ก็จะรู้จักแบ่งเวลาคิดแก้ไข
และรู้ว่าถึงเวลาเลิกคิด
ถึงเวลาเอาความคิดไปใช้ประโยชน์ทางอื่น
นั่นแหละ! คุณจะพบว่าตัวเอง
ลดความทุกข์อันเกิดจากการคิดเครียด
จากเกินร้อย ลงมาเหลือไม่ถึงสิบ
ชีวิตเบาโล่งไปจนสุดหัวอกได้!
- การให้ "เมตตากรุณาที่ถูกต้อง" และ "การรับเมตตากรุณาอย่างถูกต้อง"
มีลักษณะเช่นใด และจะส่งผลอย่างไรต่อผู้ให้และผู้รับ
ติดตามได้จากธรรมบรรยาย โดย สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณสังวร
ตอน "พรหมวิหารธรรม (ตอนที่ ๒)" ในคอลัมน์ "สารส่องใจ" (-/\-)
ถ้าหากปฏิบัติธรรมแล้วรู้สึกว่ารูปและนามที่ปรากฏขึ้นมา
แล้วก็หายไปเหมือนกับเป็นของหลอกหรือเป็นมายากล แบบนี้ถูกต้องไหม
หาคำตอบได้ในคอลัมน์ "ดังตฤณวิสัชนา"
ตอน "ปฏิบัติธรรมแล้วเห็นว่ารูปและนามเหมือนกับพยับแดด ควรพิจารณาต่ออย่างไร"
นวนิยาย "เร้น" ผลงานเรื่องเยี่ยมโดยคุณชลนิล
เรื่องราวได้มาถึงบทอวสานแล้วค่ะ
มาลุ้นกันว่าชีวิตของแต่คนละคนจะลงเอยอย่างไร
ใน "เร้น ตอนที่ ๔๗" ที่คอลัมน์ "วรรณกรรมนำใจ" ค่ะ
|
