ธรรมะจากพระสูตร Dhamma from Sutta
กาลทานสูตร ว่าด้วยกาลทาน
กลุ่มไตรปิฎกสิกขา
[๓๖] ภิกษุทั้งหลาย กาลทาน ๕ ประการนี้ ๕ ประการเป็นไฉน
คือ ทายกย่อมให้ทานแก่ผู้มาสู่ถิ่นของตน ๑
ทายกย่อมให้ทานแก่ผู้เตรียมจะไป ๑
ทายกย่อมให้ทานแก่คนป่วยไข้ ๑
ทายกย่อมให้ทานในสมัยภาวะขาดแคลนอาหาร ๑
ทายกย่อมให้ทานข้าวใหม่ ผลไม้ใหม่ ตั้งเฉพาะผู้มีศีลก่อน ๑
ภิกษุทั้งหลาย กาลทาน ๕ ประการนี้แล.
ทายกทั้งหลายเหล่าใด ผู้มีปัญญา มีปกติรู้คำพูด (รู้ความประสงค์ของผู้ขอ)
ปราศจากความตระหนี่ มีใจเลื่อมใสแล้วในพระอริยเจ้าทั้งหลาย ผู้ปฏิบัติซื่อตรง ผู้มีใจคงที่
บริจาคทานทำให้เป็นของที่ตนถวายโดยกาลนิยม ในกาลสมัย
ทักษิณาของทายกนั้น ย่อมมีผลไพบูลย์
ชนเหล่าใดย่อมอนุโมทนาหรือกระทำการช่วยเหลือในทักษิณาทานนั้น
ทักษิณาทานนั้นย่อมไม่มีผลบกพร่อง เพราะการอนุโมทนาหรือการช่วยเหลือนั้น
แม้พวกที่อนุโมทนาหรือช่วยเหลือ ย่อมเป็นผู้มีส่วนแห่งบุญ
เพราะฉะนั้น ผู้มีจิตไม่ท้อถอย จึงควรให้ทานในบุญเขต ที่มีผลมาก
บุญทั้งหลายย่อมเป็นที่พึ่งของสัตว์ทั้งหลายในปรโลก.
กาลทานสูตร จบ
(กาลทานสูตร สุมนาวรรค
พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ปัญจกนิบาต
พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย เล่มที่ ๓๖)
< Prev | Next > |
---|