จากใจ บ.ก.ใกล้ตัว Lite Talk

ฉบับที่ ๖๓ โกรธยากหายเร็ว

คนโกรธยาก คือพวกที่ไม่ทำให้โลกนี้แย่ลงกว่าที่เป็นอยู่
และเป็นพวกเดียวที่จะทำให้โลกนี้เย็นลงได้

บุญที่ทำให้เป็นคนโกรธยาก
ไม่ใช่บุญจากการให้ทรัพย์เป็นทาน
แต่เป็นบุญที่ต่อยอดจากทรัพยทานขึ้นมาเป็นอภัยทาน
กล่าวคือเมื่อไม่หวงทรัพย์ได้แล้ว
ก็ควรที่จะฝึกเลิกหวงความแค้น ความพยาบาทอาฆาตด้วย

ผู้ไม่ฝึกอภัยไว้แต่เนิ่นๆ เรื่องเล็กก็ฉุนขาด อาละวาดได้หมด
นานไปก็เป็นคนโกรธง่ายหายยาก
แม้จะสั่งสมทรัพยทานไว้มาก
มีความรู้ในการสร้างสุขแค่ไหน
หรือกระทั่งเจริญสติมานานนมเพียงใดก็ตาม

การเจริญสตินั้น หากเอาแต่ดูกาย เอาแต่พยายามนิ่ง
ไม่เห็นความเป็นอนิจจังของจิต
ไม่รู้จักยอมรับตามจริงว่ากำลังโกรธ
ไม่ใจเย็นพอจะเห็นความหายไปของโทสะ
อย่างนี้ก็เป็นพวกมีมานะอัตตา
ยังอยากข่มคนอื่นได้อยู่
เป็นเหตุให้ "โกรธเพื่อกู" ไม่เลิก

‎สำหรับคนที่สะสมความโกรธมามากแล้ว
ขี้โมโหไปแล้ว จะเริ่มต้นแก้กันอย่างไรได้?
ก็เริ่มจากการเพิ่มความเย็นให้ตัวเอง
เช่น ด้วยการสวดอิติปิโสทุกวัน
ถ้าวันละหลายรอบแล้วก็ดูความสงบสุขทางใจ
ที่แตกต่างกันในแต่ละรอบไปด้วย
ก็เรียกว่าได้เจริญสติ เห็นความต่างทางใจไปในตัว

ถ้าทำได้ทุกวันจนรู้สึกเหมือนคนมีทุน ไม่ใช่ไร้ทุน
คุณจะสังเกตเห็นความร้อนตอนโกรธได้ง่ายขึ้น
เพราะมันขัดกันกับความเย็น
ไม่เข้าพวกกันกับความเย็นที่เราตุนไว้มากแล้ว

เห็นบ่อยๆเข้าว่าร้อนตอนโกรธเป็นอย่างไร
ในที่สุดคุณจะสามารถเห็นความไม่เที่ยงของความร้อนได้
ร้อนมากตอนโกรธ แล้วในเวลาต่อมา
ก็เห็นร้อนลด ร้อนน้อย และกระทั่งร้อนหาย
นี่แหละขั้นตอนในการเปลี่ยนตัวเองได้ในชาติเดียว
จากความเป็นคนขี้โมโห โกรธง่าย
กลายเป็นคนเยือกเย็น โกรธยาก

กล่าวโดยภาพรวม
เราต้องอาศัยความโกรธนั่นแหละเป็นบทฝึก
เราต้องออกจากทางร้อนด้วยการผ่านทางร้อน
ไม่ใช่ด้วยการกระโจนไปหาสระน้ำเย็นๆแบบพรวดพราด

ธรรมชาติของจิตพร้อมไหลลงต่ำ
ไม่ต้องฝึกก็โกรธได้ เกิดมาปุ๊บก็ขัดเคืองได้ปั๊บ
แต่สายลมแห่งการอภัยที่จะมาเป่าไฟโกรธให้ดับลง
ไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นเอง ต้องฝึกเป่า
ต้องโตขึ้นสักหน่อย และฝึกสร้างกันนานๆ
แต่ช่วงแรกๆจะพบว่าถ้าทำได้ครั้งหนึ่ง
ก็จะเป็นกำลังให้ครั้งต่อไป
และจะพบว่าแรงลมแห่งการอภัย
มีพลังหนักแน่นขึ้นเรื่อยๆ

มายิ้มบรรเจิดในโลกที่กำลังมืดหม่นอนธการกันเถอะ
เมื่อถูกกระทบแล้วไม่โกรธเป็นปกติ
สะท้อนว่ามีกุศลจิตเป็นปกติ
รอยยิ้มอันบันดาลจากกุศลจิต
คือรอยยิ้มที่บรรเจิดที่สุดที่มนุษย์จะยิ้มได้
ในโลกที่กำลังโหยหารอยยิ้มกันอยู่ทุกวันนี้

ดังตฤณ
ตุลาคม ๕๔

 

 

ในภาวะภัยพิบัติเช่นนี้ สิ่งที่จะเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของเราได้มากที่สุดก็คือธรรมะ (-/\-)
คอลัมน์ "สารส่องใจ" ขออัญเชิญพระธรรมเทศนาของหลวงตามหาบัว ญาณสมฺปนฺโน
มาเป็นกำลังใจให้กับทุกคน เพื่อต่อสู้และผ่านพ้นเหตุการณ์วิกฤตนี้ได้
ในตอน "พุทธบริษัทพึงรู้และปฏิบัติตนอย่างไร"

คอลัมน์ "ดังตฤณวิสัชนา" ฉบับนี้มาพร้อมคำถามน่าสนใจว่า
"เราสามารถศรัทธาสิ่งอื่นนอกเหนือจากพระพุทธเจ้าได้หรือไม่?"
คุณดังตฤณจะตอบข้อสงสัยนี้อย่างไร ต้องติดตามกันนะคะ

จากนั้น อ่านเรื่องราวดีๆ ที่คุณงดงามตั้งใจนำมาฝากเพื่อเป็นอีกหนึ่งกำลังใจ
ให้พวกเรายังยิ้มได้เสมอแม้จะประสบกับภัยพิบัติรุนแรงแค่ไหน
ในคอลัมน์ "จุดหมายปลายธรรม"
ตอน "เมื่อยามสูญเสียบ้านและทรัพย์สิน" ค่ะ

< Prev		Next >