ดังตฤณวิสัชนา Dungtrin's Answer

รักโดยไม่หวังสิ่งตอบแทนมีจริงไหม

ถาม : รักโดยไม่หวังสิ่งตอบแทนมีจริงไหม
ทำอย่างไรให้เกิดความรักโดยไม่ต้องการความรักหรือสิ่งใดๆ ตอบแทนกลับมา

ความรักคือความรู้สึก ความรู้สึกนี่มันเป็นของปรุงแต่งขึ้นมา
ด้วยเหตุด้วยปัจจัยต่างๆ แค่รู้สึกดีต่อกันต่างๆ
แค่รู้สึกดีต่อกัน พูดดีต่อกันต่างๆ ทุกวันๆ เข้า
มันเกิดเป็นความรู้สึกว่า เอ้อ ไอ้เนี่ยที่เขาเรียกว่าความรักได้แล้ว
ความรักมันก็คือความผูกพันในทางดี ความรู้สึกดีๆ ที่มีให้ใคร
แต่อย่าไปบอกว่าความรักคือการให้
ความรักคือการให้ มันเป็นแค่ความคิด มันไม่ใช่ความจริงนะ
ความรักคือความรู้สึกอย่างหนึ่ง
ความรักคือการปรุงแต่งทางจิต ที่เกิดจากเหตุปัจจัยต่างๆ มาปรุงแต่ง
มันเป็นของชั่วคราว มันเป็นของชั่วขณะ

ทีนี้ถามว่าทำอย่างไรจึงจะรักได้ตลอดไป โดยไม่แปรปรวนไปเป็นอื่น
ก่อนอื่นคุณต้องเข้าใจนะว่ามูลของความรัก
มูลรากหรือว่ามูลฐานของความรัก
มันมาจากไม่โลภะก็ราคะ
ไอ้ที่มันจะเป็นมูลมาจากการไม่มีโทสะ
ที่เรียกว่าเมตตาเนี่ย มันเกิดขึ้นได้น้อย
ความรักมีอยู่สองประเภทใหญ่ๆ
รักเพื่อจะเอาเข้ามาหรือว่ารักเพื่อจะให้ไป

รักเพื่อที่จะให้ไป
ไม่ใช่ว่าเราจะต้องหยิบยื่นอะไรให้เขา หรือว่าเสียสละอะไรให้เขา
แต่รักในแบบที่แค่มีความคิดว่าไม่อยากเบียดเบียนกัน
ทันทีที่คุณคิดว่าเรานั่งอยู่ตรงนี้
เราจะไม่เบียดเบียนใครที่อยู่ร่วมกันในห้องนี้
ตรงนั้นมีความรักออกไป มันมีกระแสความปลอดภัย
มันมีกระแสความยินดี มันมีกระแสความสุขออกไป
ตัวนั้นแหละที่เรียกว่าการให้
ให้เนี่ยมันให้ออกมาจากใจของเราที่มีความสุขเองก่อน
แล้วพร้อมจะให้ความสุขแบบเดียวกันกับคนอื่นๆ ที่อยู่ร่วมโลก
นั่นแหละความหมายแท้จริงของความรัก
มันไม่ใช่เอาอะไรอย่างหนึ่งไปให้คน
หรือว่าเสียสละอะไรอย่างหนึ่งที่เรามีไปให้ใครนะครับ

ถ้าเราจะรักให้ได้ตลอดไปโดยไม่มีโทสะเข้ามาแทรกเลย
คุณต้องแน่ใจว่าจิตของคุณไม่สามารถเกิดโทสะขึ้นได้อีกแล้ว
นั่นก็คือเป็นพระอนาคามี บรรลุธรรมขั้นสามนะครับ
เป็นอริยบุคคลขั้นสามในพระพุทธศาสนา
หรือถ้าคุณจะรักจริงๆ ในแบบที่มันไม่มีเงื่อนไข
มันไม่มีอะไรมาเคลือบแฝงอีกเลย
คุณจะต้องเอาชนะได้แม้กระทั่งความไม่รู้
พูดง่ายๆ เป็นพระอรหันต์
พระอรหันต์นี่แหละที่รักสัตว์โลกจริงๆ
เพราะว่าท่านไม่สามารถกลับจิตของท่าน ให้เป็นจิตที่ร้อน
ไม่สามารถกลับจิตที่เมตตาของท่าน ให้เป็นจิตที่พยาบาท
แล้วก็ไม่สามารถกลับจิตที่ไม่รู้ความเป็นมาเป็นไปของสัตว์โลกทั้งหลาย
คือท่าน ท่านไปถึงจุดที่มันอยู่เหนือโลกแล้ว มันอยู่เหนือความไม่รู้แล้ว
การอยู่เหนือความไม่รู้ทั้งปวงนั่นแหละ มันเป็นที่มาของความรักที่ถาวร

แต่พวกเราที่จะหวังได้ก็คือว่าต้องหมั่นแผ่เมตตา
ต้องหมั่นฝึกคิดว่า เออ เราจะไม่เบียดเบียนใคร
ให้กระแสความยินดีในการไม่เบียดเบียน
มันกระจายออกมาจากใจเราเรื่อยๆ จนเกิดความชอบใจ จนเกิดความติดใจ
แล้วก็รู้สึกว่า เออ เราจะอยู่กับกระแสแบบนี้แหละ
นี่แหละเป็นกระแสความรักที่เราทำได้มากที่สุด
เท่าที่จะเกิดขึ้นในชีวิตมนุษย์

---

แบ่งปันบทความนี้ให้เพื่อนๆ