จากใจ บ.ก.ใกล้ตัว Lite Talk
ฉบับที่ ๓๓๗ คำพูดไม่มีความหมายมากกว่าจิตวิญญาณ
เด็กแต่ละคน
มีช่องรับความก้าวร้าวไม่เท่ากัน
ถ้าเชื้อโทสะแบบของเขา
พร้อมจะถูกกระตุ้นให้ก้าวร้าว
แค่รับภาพความรุนแรงนิดหน่อย
ไม่ต้องแวดล้อมด้วยบุคคลก้าวร้าว
ก็ก้าวร้าวได้
แต่ถ้าเชื้อโทสะแบบของเขา
จุดติดเป็นฟืนเป็นไฟยาก
ต่อให้แวดล้อมด้วยพ่อแม่ปู่ย่าตายายที่ก้าวร้าว
เขาก็โตขึ้นเป็นคนเยือกเย็นสุขุมได้อย่างน่าแปลกใจ
ขอเพียงมีแบบอย่างความเยือกเย็นสุขุมแค่คนเดียว
เป็นหลัก เป็นทิศทาง
ให้กับจิตวิญญาณของเขา
.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
เด็กจะฉลาดและเข้าใจผู้คน
เมื่ออยู่ท่ามกลางคนหลากหลายประเภท
ปัญหาคือ ถ้าพ่อแม่พยายามใจเย็น
แต่ปู่ย่าตายายติดใจร้อน
ชอบตวาด ชอบเสียงดังใส่เวลาดุ
ทำให้ลูกติดใจร้อนอาละวาดตาม
อย่างนี้ก็กลายเป็นทิศทางไม่ดีให้กับเด็กไป
พ่อแม่ที่เจอปัญหาพรรค์นี้
มักหาวิธีหรืออุบายเพื่อ ‘สอนลูก’
ให้เกิดความเข้าใจว่า
ความก้าวร้าวเป็นของไม่ดี
ซึ่งก็เหมือนเอาไม้ซีกไปงัดไม้ซุง
การสอนเป็นคำๆ
ให้อย่างไร ก็ห่างชั้นกันมาก
กับต้นแบบพฤติกรรมเป็นฉากๆ
ขอให้ตระหนักว่า
เพียงเพราะกังวลอยู่ตลอดเวลา กลัวเขาจะก้าวร้าว
คอยสอน คอยคุม
หน้านิ่วไม่รู้ตัวอยู่ตลอดเวลานั่นแหละ
ไฟโทสะของแท้
กระแสความรู้สึกที่ออกมาร้อนๆตลอดนั่นแหละ
กระตุ้นลูกให้อารมณ์ร้อนได้ยิ่งกว่า
เสียงดุด่าเป็นคราวๆจากปู่ยาตายายเสียอีก
.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
บนเส้นทางเวียนว่ายตายเกิดอันมีเหตุผลซับซ้อน
พ่อแม่ปู่ย่าตายาย ไม่ใช่ปัจจัยทั้งหมดของลูก
ลูกมีปัจจัยเก่าอยู่ครึ่งหนึ่ง
ซึ่งเมื่อมาบวกกับปัจจัยใหม่
เขาจะตัดสินเองว่า
จะผสมปัจจัยเก่าใหม่อย่างไร
ทำใจไว้อย่างนี้ คุณจะสบายใจขึ้น
และไม่มีส่วนเพิ่มความก้าวร้าวให้เขาโดยไม่รู้ตัว
และเมื่อเข้าใจไว้เช่นนั้น กับทั้งกังวลน้อยลง
คุณจะมองดูตัวเองใหม่
คุณอยู่ในฐานะอะไร
กำลังเจริญจิตเจริญใจอย่างไร
สำคัญกับลูกแค่ไหน
มีบทบาทกว่าคนอื่นเพียงใด
นั่นเอง! คุณจะไม่มองแคบๆว่า
จะสอนลูกยังไงดี
แต่เห็นภาพใหญ่ ภาพรวมว่า
จิตวิญญาณดีๆ ที่เยือกเย็นพอนั่นแหละ เอาอยู่
มีอิทธิพลสำคัญกับจิตวิญญาณของลูกได้
คำพูดไม่มีความหมายมากกว่าจิตวิญญาณ
ถ้าจิตยังกระสับกระส่าย
อย่าหวังสอนเรื่องจิตสงบให้ลูกฟัง
แต่ถ้าจิตสงบเย็นลง คุณจะเห็นเลยว่า
จะเอาความเย็นนั้นไปลูบหัวลูกได้อย่างไร
ความเย็นนั้นจะผลิตคำดีๆ สั้นๆ
ให้ลูกซาบซึ้งเข้าไปถึงใจได้ในจังหวะไหน!
ดังตฤณ
มิถุนายน ๖๕
เมื่อพิจารณาเห็นความไม่เที่ยงของกายและใจ
ย่อมทำให้เกิดนิพพิทา คลายความยินดีในโลกนี้ จนพ้นจากทุกข์ทั้งปวงไปได้
ดังความตามพระธรรมเทศนา โดย พระสุธรรมคณาจารย์ (หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ)
เรื่อง "เมื่อจิตไม่ดี ชีวิตก็เสียเปล่า (ตอนที่ ๓)" ในคอลัมน์ "สารส่องใจ"
เหตุใดจึงเจ็บป่วยด้วยโรคเรื้อรังมาชั่วชีวิต
และถ้าเป็นเพราะกรรมเก่า ทำอย่างไรจึงจะบรรเทาได้
หาคำตอบได้ในคอลัมน์ "ดังตฤณวิสัชนา"
ตอน "หากป่วยด้วยโรคจากกรรมเก่าจะมีวิธีแก้ไขได้อย่างไร"
คอลัมน์ "วรรณกรรมนำใจ" ในฉบับนี้
มาติดตามความเข้มข้นของชีวิตนักมวยหนุ่มนาม "ขุนคีรี"
และหน้าที่ในการเป็นผู้ช่วยยมทูตว่าจะดำเนินไปอย่างไร
จากนวนิยาย "ทางยมทูต ตอนที่ ๗" โดย คุณชลนิล
แบ่งปันบทความนี้ให้เพื่อนๆ
| < Prev | Next > |
|---|
