จากใจ บ.ก.ใกล้ตัว Lite Talk

ฉบับที่ ๓๒๘ โทสะ คือโอกาสเจริญสติ

หากคุณดูโทสะแล้วไม่หาย
สุดท้ายยังหม่น ไม่เห็นอนิจจัง
เกิดอาการคาใจ
คล้ายไม่ประสบความสำเร็จ
อย่าเพิ่งด่วนสรุปว่านั่นคือการลงเอยที่สุด
ผลงานไม่เป็นที่น่าพอใจ


ให้บอกตัวเองว่า
ที่นึกว่าสุดท้าย
จริงๆแล้วยังไม่ท้ายสุด
สภาพคาใจที่ยังตกค้างอยู่นั้น
ก็ยังแสดงความไม่เที่ยงให้ดูต่อได้


.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..


เริ่มๆขึ้นมา
เมื่อสติยังไม่แข็งแรง
อย่าเอาแต่ดู
อย่าเอาแต่รู้โดยปราศจากเครื่องช่วย
อย่าหวังว่าสติของเรา
จะดีพอเห็นมันหายไปได้เอง


ให้ใช้เครื่องกำกับสติ
ตามที่พระพุทธเจ้าสอน
นับไปว่า ความหม่น
หรือความรู้สึกกรุ่นๆคาใจ
มันมีอายุอยู่ได้กี่ลมหายใจ
ลมนี้หม่นมาก
ลมหน้าหม่นน้อยลง
ลมถัดไปไม่หม่นเลย
สลับไปสลับมา
บังคับไม่ได้
และไปถึงจุดที่ไม่ได้บังคับ
เคยชินที่จะรู้แบบเลิกคาดหวังว่า
เดี๋ยวมันจะหายไปให้ดู
แต่เราจะดูให้หมด
แม้แต่ความรู้สึกอึดอัด
อันเกิดจากการฝืนใจทนดู
แม้แต่ความรู้สึกหายใจผิดจังหวะ
มันมีทุกข์ใหม่ๆมาแสดงความไม่เที่ยงให้เห็นได้หมด


.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..


ถ้าใจเย็นดูไปเรื่อยๆจริงๆ
ในที่สุดคุณจะไปถึงจุดที่เคลียร์หมด
รู้สึกโล่งโปร่งไปทั้งหัวทั้งตัว
ราวกับโทสะเป็นสายหมอกสลายง่าย
ร่างกายบางเบาคล้ายหุ่นแก้ว


แต่เจอของกระทบใหม่ก็เอาอีก
โทสะหน้าเดิมๆกำเริบอีก ขุ่นมัวรายวันอีก
ซึ่งแทนที่จะเสียใจ ท้อแท้ว่าเอาอีกแล้ว
ต้องสู้กับอารมณ์แบบนี้อีกแล้ว
ก็ให้ท่องไว้แม่นๆว่า
ทุกครั้งที่โทสะหน้าเดิมกลับมา
คือทุกครั้งที่เป็นโอกาสเจริญสติ
ไปถึงจุดที่กายใจใสเป็นแก้ว


.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..


เมื่อท่องไว้อย่างนี้ไปสักอาทิตย์
อารมณ์จะสวิง กลับขั้ว
จากเบื่อหน่ายท้อแท้ เป็นชอบใจ มีกำลัง
เกิดความใจเย็นที่จะรู้ความไม่เที่ยงไปเรื่อยๆ
ยิ่งสติแข็งแรงขึ้น
อารมณ์นักสู้จะเริ่มก่อตัว
แล้วก็ไม่ได้คิดสู้กับคนใกล้ตัว
แต่คิดสู้กับความใจร้อนของตัวเอง
ที่อยากเห็นโทสะหรือความคุกรุ่นหายไปทันใจ!


ดังตฤณ
กุมภาพันธ์ ๒๕๖๕

ภิกษุและฆราวาสผู้พิจารณาก่อนจะบริโภคปัจจัย ๔ ใดๆ
ย่อมได้ประโยชน์และไม่หลงมัวเมาในการบริโภคนั้น
ดังความตามพระธรรมเทศนา
โดยพระราชนิโรธรังสีคัมภีรปัญญาวิศิษฏ์ (หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี)
เรื่อง"อาหาเรปฏิกูลสัญญา (ตอนที่ ๒)"ในคอลัมน์"สารส่องใจ"


มีวิธีป้องกันไม่ให้อกุศลธรรมเกิดขึ้นได้หรือไม่
และจะทำอย่างไรให้เกิดอกุศลน้อยลงในชีวิตประจำวัน
ติดตามคำตอบได้ในคอลัมน์"ดังตฤณวิสัชนา"
ตอน"ทำอย่างไรอกุศลธรรมจึงจะไม่เกิด"


เมื่อมีความรักครั้งใดก็ลงเอยด้วยความเจ็บปวดทุกครั้ง
แต่ถ้าเลือกเป็นโสดก็อาจจะต้องรู้สึกเหงา
มาดูทางออกของเรื่องนี้ได้จากกรณีศึกษา
ในคอลัมน์"โหรา (ไม่) คาใจ"ตอน"หนาวหรือหนาม"

---

แบ่งปันบทความนี้ให้เพื่อนๆ