จากใจ บ.ก.ใกล้ตัว Lite Talk
ฉบับที่ ๓๑๘ รอให้ชีวิตดี แล้วค่อยมีความสุข?
ไม่ว่าจะดิ้นรนเหนื่อยสาหัสเยี่ยงทาส
ไม่ว่าจะดิ้นรนปานกลางอย่างคนธรรมดา
ไม่ว่าจะดิ้นรนน้อยเยี่ยงหมูนุ่ม
ต่างก็เหมือนกันอยู่อย่าง
คือ ไม่เคยไปถึงจุดที่ชีวิตดีพร้อมจริง
ขอแค่มีช่องที่จะ ‘เหนื่อย’ หรือ ‘เบื่อ’ ได้
ก็จะนึกไม่ชอบชีวิตที่เป็นอยู่ขึ้นมาทันที
การหวังรอชีวิตที่ดีพร้อมตามปรารถนา
แล้วจึงค่อยมีความสุขให้เต็มที่
จึงนับเป็นนโยบายที่ผิดพลาด
ถามว่าหวังอย่างนั้น
เป็นอย่างนั้นกันมากไหม
ตอบได้เลยว่า เป็นกันทั้งโลก
เช่น อันดับต้นๆ
นึกว่ารวยกว่านี้เยอะๆ
แล้วชีวิตจะเป็นสุขพรั่งพร้อม
คนส่วนใหญ่ที่ยกระดับฐานะไปถึงจุดนั้นได้
มักกลับมาบอกใครๆว่า
สุขภาพสำคัญกว่าความรวย
อย่าให้ความรวยปล้นสุขภาพไป
อย่ารวยแบบต้องกินยาเป็นกำๆ
อย่ารวยแบบต้องจ่ายโรงพยาบาลเดือนละเป็นล้านๆ
อันดับรองๆ
นึกว่ามีแฟนใจซื่อ ถือศีลข้อ ๓ สะอาดเอี่ยม
แล้วชีวิตรักจะน่าพิสมัยอย่างสมบูรณ์
พวกคิดอย่างนี้
พอได้คนแบบนั้นมาเป็นแฟนจริง
หลายคนแอบบ่นให้เพื่อนสนิทฟังว่า
จืดชืด เอาใจไม่เป็น ไม่เข้าใจเพศตรงข้าม
ต่างจากสีสันพันลึกแบบที่เคยเจอๆ
ในพวกตลบตะแลง เจ้าชู้ไม่เลือก
แท้ที่จริงแล้ว
การหาความสุขจาก
ชีวิตที่ยังไม่ดีพร้อม
ชีวิตที่ยังไม่ได้ดังใจ
ชีวิตที่ยังไม่เข้าเกณฑ์ที่คนอื่นชอบๆกัน
จึงเป็นนโยบายที่ดีกว่า
แล้วก็เป็นไปได้จริงมากกว่า
แค่หายใจยาวอย่างมีความสุขเป็น
ก็เท่ากับปฏิรูปชีวิต
ให้สดใหม่ออกมาจากข้างในแล้ว
โดยไม่ต้องหาเงินเพิ่มสักบาท
ไม่ต้องเจอแฟนถูกใจสักคน
เมื่อมองเต็มๆตา
ให้เห็นสิ่งที่มีและจับต้องได้ในวันนี้
โดยไม่เอาแต่คร่ำครวญหาวันหน้าในฝัน
ตั้งหน้าตั้งตาปรับปรุงสิ่งที่มีอยู่ให้ดีขึ้น
ตามประสาคิดใหม่ได้เยี่ยงมนุษย์ธรรมดา
เพียงแค่นั้น
‘วันหน้า’ ก็อาจมาถึงเดี๋ยวนี้แล้ว
ผู้โอดโอยรอชีวิตดีๆ
มักเป็นพวกที่หาจุดดีในชีวิตจริงไม่เจอ
และชีวิตก็มักย่ำซ้ำอยู่กับความเซ็งเดิมๆ
นักหาความสุขจากสิ่งที่มี
คือพวกไม่เอาแต่รอให้ชีวิตดี
และชีวิตก็มักดีขึ้นกว่าใคร!
ดังตฤณ
กันยายน ๒๕๖๔
คอลัมน์"ธรรมะจากพระสูตร" ในฉบับนี้
เป็นเรื่องราวเมื่อครั้งพระพุทธองค์ทรงแสดงธรรมแก่พระอนุราธะ
ว่าด้วยการที่สัตว์บุคคลไม่มีในขันธ์ ๕
รายละเอียดติดตามได้ในตอน"อนุราธสูตร ว่าด้วยพระอนุราธะ"
การได้เกิดมาเป็นมนุษย์และพบพระพุทธศาสนาถือเป็นลาภอันประเสริฐ
จึงควรใช้โอกาสที่แสนหายากนี้ในการสร้างบุญกุศลและฝึกอบรมตน
ดังความตามพระธรรมเทศนา โดยพระธรรมวิสุทธิมงคล (หลวงตามหาบัว ญาณสมฺปนฺโน)
เรื่อง"แก้วอัศจรรย์สามดวง"ในคอลัมน์"สารส่องใจ"
เหตุใดพ่อแม่บางคนจึงรักลูกแต่ละคนไม่เท่ากัน
และควรปฏิบัติอย่างไรให้ความรู้สึกที่ไม่ดีกับลูกจางหายไป
หาคำตอบได้ในคอลัมน์"ดังตฤณวิสัชนา"
ตอน"ทำไมถึงรู้สึกรักลูกไม่เท่ากัน"
แบ่งปันบทความนี้ให้เพื่อนๆ
| < Prev | Next > |
|---|
