จากใจ บ.ก.ใกล้ตัว Lite Talk

ฉบับที่ ๓๑๔ พรมหวิหารธรรม



314 talk



ทุกสนามรบ
ต้องมีคนที่ยังเหลือกำลัง
อย่างน้อยก็เพียงพอ
ที่จะเอาตัวรอดปลอดภัยได้
และอย่างมากคือเพียงพอ
ที่จะพยุงเพื่อนข้างเดียวกัน
ให้พ้นขีดอันตรายไหว


พื้นฐานของจิตแบบพุทธ
คือการรู้จักแบ่งปัน
หากเหลือกำลัง
แล้วไม่คิดช่วยใครเลย
แปลว่ายังขาดทานจิต
ยังดูดายไม่เอาใคร
ไม่ทำอะไรแบบที่
มนุษยธรรมส่วนลึกเรียกร้องให้ทำ
ผลคือนานๆไปจะรู้สึกผิด
รู้สึกแห้งแล้ง จิตใจแห้งผาก
เหมือนชาตินี้หลงลืมอะไรบางอย่าง
ที่จะช่วยยกระดับจิตตัวเองให้สูงขึ้น
หรือกระทั่งไม่ได้ทำอะไร
แม้แต่จะรักษาความรู้สึกแบบมนุษย์
ผู้ควรมีเมตตาธรรมบ้างเลย


แต่ในทางตรงข้าม
ถ้าสงสารใครต่อใคร
แล้วคิดจะช่วยให้หมด
เก็บกวาดไม่ให้เหลือคนน่าสงสาร
ถูกทิ้งตกค้างไว้เลยแม้แต่หนึ่งเดียว
อันนั้นเรียกว่าหวังอะไรเกินกำลังมนุษย์
คิดใหญ่เกินตัวเพื่อเหนื่อยเปล่า
สมควรฝึกใจยอมรับว่า
ไม่มีมนุษย์หน้าไหน
โดดขึ้นไปดับดวงอาทิตย์
ให้คนทั้งโลกหายร้อนได้
มีแต่เผื่อแผ่ไอเย็นให้คนรอบตัวเท่านั้น
มองบ่อยๆ เห็นตามจริงบ่อยๆ
จนกว่าจะเกิดอุเบกขาธรรม
ต่อยอดเมตตาธรรมโดยสวัสดี


พวกเราเหมือนเคยอยู่ในยุคที่มีแต่
ผู้คนเอาใจแห้งๆมาฝากกัน
ทว่าช่วงนี้ก็เหมือนถึงเวลา
พร้อมกันฝึกเห็นหัวใจคนอื่นบ้าง
เพิ่มความชุ่มชื่นให้หัวใจตัวเองบ้าง
ฝึกให้ทานเพื่อสละความเห็นแก่ตัว
ฝึกร่วมกันบรรเทาเสียงครวญครางให้แผ่วลง
และฝึกตั้งจิตให้สถิตอยู่ในพรหมวิหารธรรม


พรหมวิหารธรรม
ไม่ได้สอนให้เมตตาจนจิตตก
หลังจากมีน้ำจิตคิดเมตตาแล้ว
หลังจากมีน้ำใจลงมือช่วยด้วยความกรุณาแล้ว
และหลังจากมีความยินดีเมื่อเห็นเขา
กลับยืนสองขาด้วยตนเองได้แล้ว
ก็ต้องมีความวางเฉยเป็นอุเบกขา
รักษาไว้แต่ความอิ่มใจที่ได้ช่วย
ไม่ใช่หลงยัดเยียดความแห้งโหย
ของคนที่คุณช่วยไม่ได้
ลงมาถ่วงอกตัวเองให้หนักอึ้งไปเปล่าๆ


ช่วยยกชีวิตคนอื่น
ช่วยยกจิตยกใจตนเอง
นั่นแหละการช่วยพอดีตัว
ท่องไว้
เป้าหมายของการให้ทาน
คือการสละความตระหนี่
จนกว่าจะเกิดความเบาใจ
จากการไร้ความเห็นแก่ตัว
ช่วยให้ชีวิตคนอื่นดีขึ้น
โดยไม่เผลอทำให้จิตใจตัวเองแย่ลง!


(หมายเหตุ – ถึงวันนี้คงเห็นนะครับว่า
ในสถานการณ์เลวร้าย
ที่ดีก็ดีใจหาย
ที่ร้ายก็ร้ายเหลือแสน
อันที่จริงโลกก็ยังคงเป็นปกติของมัน
คือ เป็นสถานีเลือกจิตวิญญาณตามอัธยาศัย
ใครจะขึ้นสูงหรือตกต่ำ
อย่างไรขออย่าให้ใจ
เป็นทุกข์กว่าที่ควรกันทุกท่านครับ)


ดังตฤณ
กรกฎาคม ๒๕๖๔






review


พระพุทธองค์ได้ตรัสแก่พระภิกษุทั้งหลาย

เกี่ยวกับเรื่องที่ควรนำมาสนทนากันในหมู่บรรพชิต
รายละเอียดติดตามได้ในคอลัมน์ "ธรรมะจากพระสูตร"
ตอน "ปฐมวัตถุกถาสูตร ว่าด้วยกถาวัตถุ ๑๐ ประการ"


ความสันโดษและความมักน้อยมีลักษณะเป็นอย่างไร
และชาวพุทธควรประพฤติเช่นใดจึงจะทำให้ชีวิตมีความสุข
ติดตามได้จากวิสัชนาธรรม โดย หลวงปู่ขาว อนาลโย
เรื่อง "ธรรมสันโดษ" ในคอลัมน์ "สารส่องใจ"


การระบาดของโควิด-๑๙ ที่เกิดขึ้นไปทั่วโลก
เป็นเพราะวิบากกรรมหมู่ของมนุษย์หรือสาเหตุอื่น
หาคำตอบได้ในคอลัมน์ "ดังตฤณวิสัชนา"
ตอน "การเกิดโรคระบาดครั้งใหญ่เกิดจากวิบากกรรมใด"



แบ่งปันบทความนี้ให้เพื่อนๆ
Facebook! Twitter! Del.icio.us! Free and Open Source Software News Google! Live! Joomla Free PHP