ธรรมะจากพระสูตร Dhamma from Sutta

ทุติยสุขสูตร ว่าด้วยเหตุให้เกิดทุกข์และสุข

กลุ่มไตรปิฎกสิกขา

[๖๖] สมัยหนึ่ง ท่านพระสารีบุตรอยู่ที่นาลกคาม แคว้นมคธ.
ครั้งนั้นแล ปริพาชกชื่อว่าสามัณฑกานิ เข้าไปหาท่านพระสารีบุตรถึงที่อยู่
ได้ปราศรัยกับท่านพระสารีบุตร ครั้นผ่านการปราศรัยพอให้ระลึกถึงกันไปแล้ว
นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้วได้ถามท่านพระสารีบุตรว่า
ท่านพระสารีบุตร ในธรรมวินัยนี้ อะไรหนอเป็นเหตุให้เกิดสุข อะไรเป็นเหตุให้เกิดทุกข์.


ท่านพระสารีบุตรตอบว่า ผู้มีอายุ ในธรรมวินัยนี้
ความไม่ยินดีแลเป็นเหตุให้เกิดทุกข์ ความยินดีเป็นเหตุให้เกิดสุข


ผู้มีอายุ เมื่อมีความไม่ยินดี เป็นอันหวังได้ทุกข์นี้ คือ
บุคคลผู้มีความไม่ยินดี แม้เดินอยู่ ก็ไม่ประสบความสุขความสำราญ
บุคคลผู้มีความไม่ยินดี แม้ยืนอยู่ ก็ไม่ประสบความสุขความสำราญ
บุคคลผู้มีความไม่ยินดี แม้นั่งอยู่ ก็ไม่ประสบความสุขความสำราญ
บุคคลผู้มีความไม่ยินดี แม้นอนอยู่ ก็ไม่ประสบความสุขความสำราญ
บุคคลผู้มีความไม่ยินดี แม้อยู่ในบ้าน ก็ไม่ประสบความสุขความสำราญ
บุคคลผู้มีความไม่ยินดี แม้อยู่ในป่า ก็ไม่ประสบความสุขความสำราญ
บุคคลผู้มีความไม่ยินดี แม้อยู่ที่โคนไม้ ก็ไม่ประสบความสุขความสำราญ
บุคคลผู้มีความไม่ยินดี แม้อยู่ในเรือนว่างเปล่า. ก็ไม่ประสบความสุขความสำราญ
บุคคลผู้มีความไม่ยินดี แม้อยู่ในที่แจ้ง ก็ไม่ประสบความสุขความสำราญ
บุคคลผู้มีความไม่ยินดี แม้อยู่ในท่ามกลางภิกษุสงฆ์ ก็ย่อมไม่ประสบความสุขความสำราญ
ผู้มีอายุ เมื่อมีความไม่ยินดีก็เป็นอันหวังได้ความทุกข์นี้


ผู้มีอายุ เมื่อมีความยินดี เป็นอันหวังได้ความสุขนี้ คือ
บุคคลผู้มีความยินดี แม้เดินอยู่ ก็ประสบความสุขความสำราญ
บุคคลผู้มีความยินดี แม้ยืนอยู่ ก็ประสบความสุขความสำราญ
บุคคลผู้มีความยินดี แม้นั่งอยู่ ก็ประสบความสุขความสำราญ
บุคคลผู้มีความยินดี แม้นอนอยู่ ก็ประสบความสุขความสำราญ
บุคคลผู้มีความยินดี แม้อยู่ในบ้าน ก็ประสบความสุขความสำราญ
บุคคลผู้มีความยินดี แม้อยู่ในป่า ก็ประสบความสุขความสำราญ
บุคคลผู้มีความยินดี แม้อยู่ที่โคนไม้ ก็ประสบความสุขความสำราญ
บุคคลผู้มีความยินดี แม้อยู่ในเรือนว่างเปล่า. ก็ประสบความสุขความสำราญ
บุคคลผู้มีความยินดี แม้อยู่ในที่แจ้ง ก็ประสบความสุขความสำราญ
บุคคลผู้มีความยินดี แม้อยู่ในท่ามกลางภิกษุสงฆ์ ก็ย่อมประสบความสุขความสำราญ
ผู้มีอายุ เมื่อมีความยินดีก็เป็นอันหวังได้ความสุขนี้.


ทุติยสุขสูตร จบ



(ทุติยสุขสูตร พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย ทสก-เอกาทสกนิบาต
พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย เล่มที่ ๓๘)

---

แบ่งปันบทความนี้ให้เพื่อนๆ