โหรา (ไม่) คาใจ Astro FAQ

แก้ดวงอย่างไรให้เลิกคร่ำครวญ

ถาม – รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนขี้บ่น มีปัญหาอะไรก็ต้องหาที่ระบาย บางทีพูดไปก็ร้องไห้ไป แต่ถ้าไม่ได้พูดก็ทรมานมาก จนตอนนี้เริ่มเกรงใจคนรอบตัว กลัวเขาจะรำคาญ อยากทราบว่ามีวิธีแก้ไขไหมคะ

ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า อันนิสัย “ขี้บ่น” “คร่ำครวญ” “ขอความเห็นใจ” “ระบายออกมาบ้างเพื่อให้หายกลุ้ม” เป็นเรื่องปกติของมนุษย์ทั่วไปอยู่แล้ว ส่วนใครจะบ่นมากบ่นน้อยก็แล้วแต่นิสัยเฉพาะของแต่ละคนค่ะ

ลูกค้าหลายท่านก็เป็นแบบนี้ ซึ่งดิฉันก็จะบอกเพื่อความสุขความเจริญของเขาหรือเธอว่าคุณติดคร่ำครวญนะคะ โดยเฉพาะท่านที่เพิ่งอกหักหรือมีปัญหาชีวิตอื่นๆ อยู่ ก็จะเป็นห่วงว่าการระบายความในใจกับคนรอบตัวถึงจะมีประโยชน์ที่ไม่ต้องอัดอั้น แต่ในทางกลับกันการพูดความทุกข์ ความไม่สบายใจออกมา จิตใจขณะที่พูดจะลงไปอยู่กับเรื่องนั้นๆ อีกรอบ ยิ่งเล่าก็ยิ่งจมไปอีกหลายครั้งหลายหน ถ้าท่านไหนเคยประสบสถานการณ์นี้ ลองสังเกตก็ได้ค่ะว่าเวลาที่พูดออกไปแล้วมีคนเห็นใจและเข้าข้างเรา จะทำให้รู้สึกดีขึ้น แต่อีกสักพักก็จะกลับมาทุกข์อีก แล้วก็อยากพูดอีก ถ้าไม่มีใครให้ระบาย จะทรมานมากๆ

ที่มาของการคร่ำครวญเกิดจากการอยากได้รับความเห็นใจ และอยากให้เห็นว่าเราเป็นฝ่ายถูกกระทำ คนนั้นก็ทำแบบนี้ คนนี้ก็ทำแบบนั้น ทำไมเรื่องนี้มันต้องเกิดกับฉันด้วย ทำไมต้องมารับเรื่องแย่ๆ แบบนี้ ฯลฯ ทั้งหมดคือแรงขับที่ทำให้พูดออกมา

ในส่วนนี้ถ้ามองเป็นเรื่องของตัวบุคคลว่ามีใครคนใดคนหนึ่งทำให้เราทุกข์ ก็จะเป็นความรู้สึกที่รุนแรงมากกว่าการมองอย่างเข้าใจว่า แท้จริงแล้วที่เราได้ประสบเกิดจากผลของกรรมที่ทำไว้ คนหรือเหตุการณ์ที่มาทำให้เป็นทุกข์ก็คืออุปกรณ์ที่กฎแห่งกรรมใช้ในการแสดงผลให้เราได้เห็น แม้อาจจะเหมือนว่าการใช้ชีวิตของเราเป็นไปตามปกติ ทำหน้าที่ประกอบการงานตามกิจวัตรประจำวัน แต่ที่แท้แล้วสรรพสัตว์ล้วนตกอยู่ภายใต้กฎแห่งกรรมตลอดเวลา ซึ่งเมื่อบาปส่งผลให้พบเรื่องไม่ชอบใจ เรามีทางเลือก ๒ ทาง คือการจมกับอกุศล ผูกใจโกรธหรือเศร้า หรือจะยอมรับตามจริงและให้อภัย ซึ่งถ้าเลือกทางที่สว่างคือการอภัย สิ่งที่จะได้แน่ๆ ตั้งแต่วินาทีแรกก็คือความสบายใจ แต่ถ้าเลือกแบกทุกข์เราก็จะต้องอยู่กับความไม่สบายใจตรงนี้ไปจนกว่ากรรมจะหมดแรงส่ง และยังเป็นการสร้างกรรมใหม่ด้วยใจที่เป็นอกุศลของเราเองด้วยค่ะ

กลับมาพูดถึงลักษณะนิสัยที่ชอบคร่ำครวญในทางโหราศาสตร์กันบ้าง เรื่องนี้ปรากฏอยู่ในดวงค่ะ ซึ่งแปลว่าเป็นสิ่งที่สั่งสมมา ทำให้โครงสร้างทางอารมณ์เป็นแบบนี้ แต่นิสัยคนเราเปลี่ยนกันได้ เพียงแต่ว่าต้องตั้งใจจริงที่จะเปลี่ยนนะคะ ^_^

ถ้าอยากจะแก้นิสัยตัวเอง ก็ให้ดูความอยากพูดที่เกิดขึ้น เมื่อเห็นความอยาก มันก็จะดับไป ไม่ได้ไปกดมันไว้ แค่ดูมันเฉยๆ ก็พอแล้วค่ะ แต่ในช่วงเริ่มแรกอาจจะยังดูจิตตัวเองได้ยาก ก็คงต้องอาศัยความอดทน อดกลั้น ไม่พูดออกมาตามที่กิเลสมันสั่ง ถ้าใจแข็งได้เรื่อยๆ จะค่อยๆ ดีขึ้นค่ะ ซึ่งตรงนี้ถ้ามองลึกลงไปจะเห็นว่า “ความอยากพูด” เกิดเพราะเรามีอัตตา “ฉันถูก” “ฉันดี” ซึ่งส่วนนี้บังคับไม่ได้ จิตจะปรุงแต่งก็เป็นธรรมชาติของจิต เนื่องจากจิตมีหน้าที่ปรุงแต่ง เป็นธรรมดาของเขา อยู่ดีๆ มันก็อยากจะคร่ำครวญขึ้นมา อยากบ่น อยากระบายขึ้นมา แค่ “รู้” ไปเฉยๆ ก็พอ เมื่อเห็นความอยากพูดของตัวเองบ่อยเข้า อาการนี้จะค่อยๆ ลดลง จิตใจหนักแน่น เข้มแข็งขึ้น

บางท่านอาจจะแย้งในใจว่าถ้าได้ระบายออกมาสักหน่อยจะหายกลุ้ม ซึ่งบางครั้งที่ไม่ไหวแล้วจริงๆ เอาออกมาบ้างก็ได้ค่ะ แต่ต้องไม่ลืมว่าการพูดออกมาเพื่อความสบายใจ ก็เป็นการทำตามกิเลส ซึ่งถ้าเห็นความอยากคร่ำครวญ อยากบ่น ตามที่เขียนไปข้างต้นให้ได้ จิตใจจะเข้มแข็งขึ้นเรื่อยๆ เพราะคนที่ต้องพูดเพื่อให้สบายใจขึ้นนั้น ก็ถือว่ายังต้องการคนอื่นเป็นที่พึ่งอยู่ ไม่ใช่ที่พึ่งของตนเองอย่างแท้จริง ยิ่งไปกว่านั้นปัญหาที่มีก็ไม่ได้ลดลงไป เป็นเพียงความสบายใจที่ได้พูดออกมา ยิ่งถ้าคร่ำครวญจนเป็นนิสัยจะทำให้เป็นคนจิตใจอ่อนแอซึ่งไม่ส่งผลดีแก่ตนเองเลยค่ะ

: )

---

แบ่งปันบทความนี้ให้เพื่อนๆ