ธรรมะจากพระสูตร Dhamma from Sutta

อานันทสูตร ว่าด้วยวิธีแก้จิตกระสัน


กลุ่มไตรปิฎกสิกขา



[๗๓๕] สมัยหนึ่ง ท่านพระอานนท์อยู่ที่พระวิหารเชตวัน
อารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี กรุงสาวัตถี.



ครั้งนั้นแล ในเวลาเช้า ท่านพระอานนท์นุ่งแล้วถือบาตรและจีวร
เข้าไปเที่ยวบิณฑบาตในกรุงสาวัตถี มีท่านพระวังคีสะเป็นปัจฉาสมณะ
ก็โดยสมัยนั้นแล ความกระสันได้เกิดขึ้น
ความกำหนัดย่อมรบกวนจิตของท่านพระวังคีสะ.


[๗๓๖] ครั้งนั้นแล ท่านพระวังคีสะได้กล่าวกะท่านพระอานนท์ด้วยคาถาว่า


ข้าพเจ้าเร่าร้อนเพราะกามราคะ จิตของข้าพเจ้ารุ่มร้อน
ขอท่านจงบอกวิธีเป็นเครื่องดับราคะ
เพื่ออนุเคราะห์แก่ข้าพเจ้าด้วยเถิด.


[๗๓๗] ท่านพระอานนท์จึงกล่าวว่า
จิตของท่านรุ่มร้อน เพราะสัญญาอันวิปลาส
ท่านจงละเว้นนิมิตอันสวยงามอันเกี่ยวด้วยราคะเสีย
ท่านจงเห็นสังขารทั้งหลายโดยความเป็นของไม่เที่ยง
โดยเป็นทุกข์ และอย่าเห็นโดยความเป็นตน
ท่านจงดับราคะอันแรงกล้า
ท่านจงอย่าถูกราคะเผาผลาญบ่อย ๆ
ท่านจงเจริญจิตในอสุภกัมมัฏฐาน
ให้เป็นจิตมีอารมณ์เป็นอันเดียวตั้งมั่นด้วยดีเถิด
ท่านจงมีกายาคตาสติ ท่านจงเป็นผู้มากด้วยความหน่าย
ท่านจงเจริญความไม่มีนิมิต และจงถอนมานานุสัยเสีย
เพราะการรู้เท่าถึงมานะ
ท่านจักเป็นผู้สงบระงับเที่ยวไป ดังนี้.


อานนัทสูตร จบ



(อานนัทสูตร พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค
พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย เล่มที่ ๒๕)



แบ่งปันบทความนี้ให้เพื่อนๆ
Facebook! Twitter! Del.icio.us! Free and Open Source Software News Google! Live! Joomla Free PHP