จากใจ บ.ก.ใกล้ตัว Lite Talk

ฉบับที่ ๑๘๘ ผิดศีล... เป็นสิ่งมีอาถรรพณ์

นักวิทยาศาสตร์ยังอธิบายไม่ได้ชัดว่า
แรงดึงดูดโลกเกิดขึ้นได้อย่างไร
แต่พอจะเริ่มรู้ว่า
ก่อนเกิดจักรวาล ก่อนมีบิ๊กแบง
ก็มีแรงโน้มถ่วง หรือแรงดึงดูดอยู่แล้ว


แม้แต่ลูกหินเล็กๆก็มีแรงโน้มถ่วง
เรารู้ว่าทุกชีวิตตกอยู่ภายใต้กฎแห่งแรงโน้มถ่วง
แต่น้อยคนจะไหวตัวจากความรู้ซึ้งว่า
ทุกชีวิตตกอยู่ภายใต้มหาพลังดึงดูดแห่งสังสารวัฏ


พระพุทธเจ้าตรัสว่า
จิตมีธรรมชาติไหลลงต่ำเหมือนน้ำ
ซึ่งนั่นก็หมายความว่า
มีแรงดึงดูดอีกชนิดหนึ่ง ที่ดูดดึงเราให้ติดอยู่
เป็นพลังทางนามธรรม ควบคู่กับพลังทางรูปธรรม
แม้ตะเกียกตะกายขึ้นสูงได้
แต่ถ้าไม่พ้นจริงแล้ว เดี๋ยวก็ต้องตกกลับลงมาอีก


ถึงตาจะเห็นไม่ได้
แต่รู้ประจักษ์อยู่กับใจได้ เช่น
ถ้าคุณเอ่ยปากขอศีลจากพระ
และท่องมุสาวาทาเวรมณีฯแบบส่งเดช
ออกจากวัดก็โป้ปดมดเท็จตามปกติ
ไม่เคยมีความตั้งใจรักษาศีลข้อ ๔ จริงจัง
อย่างนั้นจะไม่เกิดอะไรขึ้น
เหตุการณ์ในชีวิตดูเป็นปกติดี


แต่เมื่อใดมีใจจริง ปรารถนาจะเลิกโกหกพกลม
ในไม่ช้าจะมีเรื่องยั่วยุให้ต้องโกหก
รู้สึกว่าไม่โกหกไม่ได้เดี๋ยวเสียหาย
เหมือนมีใครทำงานกันไวมาก
ส่งเจ้าหน้าที่พิสูจน์ใจมาเยี่ยมกันถึงบ้านอย่างรวดเร็ว


สำคัญคือ พอผิดศีลไปข้อหนึ่ง
หลายคนพบว่ามักมีเรื่องยั่วอื่นๆตามมาอีก
ราวกับโดนแกล้งให้ต้องผิดศีลหลายๆข้อ
ไม่ผิดไม่ได้ เดี๋ยวเสียหายอีก


ไม่มีสักกี่คนหรอกที่ตระหนักว่า
ความเสียหายที่แท้จริง
คือการไม่รักษาศีลตามที่ตั้งสัจจะไว้!


และถ้าเคยเจอประสบการณ์ทำนองนี้
ก็ขอให้ทราบว่า นั่นเป็นตัวอย่างเบาๆ
แสดงให้เห็นว่า แรงดึงดูดของสังสารวัฏมีจริง!


เป้าหมายสูงสุดของพุทธ
คือการหลุดพ้นแรงดึงดูดของสังสารวัฏให้เด็ดขาด
เหมือนออกจากเขาวงกตที่วนเวียนขึ้นๆลงๆ
ออกมาอยู่ในที่ราบโล่ง สบายตัว
ไม่ต้องเหนื่อยขึ้น ไม่ต้องหลับหูหลับตาลงกันอีกแล้ว


เส้นทางนี้ ถ้าใจไม่แข็งพอ
ตั้งใจไม่จริงพอ คุณจะแพ้ และรู้สึกแย่
อยากประชดด้วยการปล่อยตัวตกต่ำดำดิ่งลงไปเรื่อยๆ
แต่หากใจแข็งพอ ตั้งใจจริงพอ
คุณจะชนะเป็นเปลาะๆ รู้สึกดีขึ้นเป็นเปลาะๆ
และเห็นตัวเองพ้นแรงดึงดูดหนักๆมาตามลำดับ
เบาเนื้อเบาตัวขึ้น สูดอากาศบริสุทธิ์เต็มปอดขึ้น
เห็นตัวเองอยู่บนทางแห่งความปลอดโปร่งชัดขึ้น
นั่นก็เพราะแรงดึงดูดสังสารวัฏแม้มีจริง
ก็ค่อยๆเอาชนะได้จริงเป็นขั้นๆ
ขอแค่หนักแน่นพอ ณ จุดเริ่มต้นเถอะ!


ดังตฤณ
สิงหาคม ๕๙

คอลัมน์ "ธรรมะจากพระสูตร"ฉบับนี้
มีเนื้อหาที่ให้แง่คิดเกี่ยวกับการรักษาจิต
ตลอดจนผลที่จะได้รับจากความพากเพียรในการฝึกจิต
ในตอน"จิตตวรรคที่ ๓ หมวดว่าด้วยการฝึกจิต"


การตั้งใจที่จะรักษาสัจจะในการทำความดี
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเข้าพรรษา
จะถือว่าเป็นความยึดมั่นถือมั่นหรือไม่
หาคำตอบได้ในคอลัมน์"ดังตฤณวิสัชนา"
ตอน"ความแตกต่างระหว่างสัจจะกับความยึดมั่นถือมั่น"


การไม่เปรียบเทียบชีวิตของตนเองกับผู้อื่น
ย่อมทำให้ไม่เสียกำลังใจและไม่เป็นทุกข์
ดังเรื่องราวในคอลัมน์"โหรา (ไม่) คาใจ"
ตอน "สุขกาย (ไม่) สบายใจ"(^__^)

---

แบ่งปันบทความนี้ให้เพื่อนๆ