จากใจ บ.ก.ใกล้ตัว Lite Talk
ฉบับที่ ๑๗๗ ใครอีกคนที่อยู่ในคุณ
คนส่วนใหญ่แยกไม่ออกระหว่าง
‘รักกันมาก’ กับ ‘รักกันจริง’
รักกันมาก อาจจะแค่ดูดดื่มมาก
แต่แอบระแวงอยู่ หวั่นไหวอยู่
สะท้อนถึงความเป็นอื่นอยู่ลึกๆ
หลายโอกาสยังเปิดเผยตัวได้ว่า
ไม่ได้อยู่ข้างเดียวกันจริง
ยังทิ้งกันให้ยืนคนละข้าง
หรือกระทั่งทิ่มแทงกันเหมือนปฏิปักษ์
รักกันจริง จะมีความสนิทแน่นแฟ้นมาก
ไว้ใจกัน ไม่เป็นอื่น ไม่ระแวงแม้แวบคิด
อาศัยความรู้แจ้งอันเป็นภายใน
ที่ลึกซึ้งกว่าความคิดความเชื่อผิวๆ
มั่นใจไม่เฉพาะในตัวอีกฝ่าย
แต่ต้องมั่นใจในตนเองด้วยว่า
อย่างไรความคิดดีๆ สายตามองกันดีๆ
ก็จะยังคงอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน
พูดง่ายๆ
ในขั้นของการ ‘รักกันมาก’
เป็นระดับความรักที่สับสนปนเป
ระหว่างอารมณ์ที่แรง กับเหตุผลที่ยังแกว่งได้
ยังคาดหวังเกินๆได้ ยังเข้าข้างตัวเองผิดๆได้
ขณะที่เมื่อไปถึงขั้น ‘รักกันจริง’ แล้ว
สายใยผูกพันจะมีอำนาจอยู่เหนือทั้งอารมณ์และเหตุผล
ความสนิทแน่นแฟ้น เป็นกันเอง ไม่เป็นอื่น
จะไม่แบ่งข้างความรู้สึกฝ่ายฉันฝ่ายเธอ
มีแต่ข้างเดียวกัน ฝั่งเดียวกัน
ที่แม้สะเทือนจากแรงกระทบภายนอก
เช่นคำพูดคำจาได้
ก็ไม่มีทางแตกแยกจากรอยร้าวภายใน
อันได้แก่จิตใจและสายใยความรู้สึกเลย
ในระดับของการรักกันมาก
สืบไปสืบมายังมีเรื่องแสบๆคันๆได้ทุกวัน
ในรูปของ ‘เรื่องเล็ก’ ที่ไม่อยากเก็บเป็นอารมณ์
แต่ที่แท้พอกพูนขึ้นเป็นกองขยะทางอารมณ์เรื่อยๆ
พอถึงจุดหนึ่งก็เหมือนลูกโป่งพองตัวเต็มที่
แค่มีบางสิ่งกระทบใจให้ขุ่นเคือง
หรืออยู่ดีๆคิดลบขึ้นมาเองดื้อๆ
ก็กลายเป็นเรื่องเป็นราว
ราวกับมีผีสิงบงการอยู่เบื้องหลัง
ตัวอย่างที่เห็นชัดที่สุด เป็นกันมากที่สุด
ไม่ว่ายุคไหนสมัยใด คือเรื่องของ ‘ชู้ทางตา’
ความรู้สึกบาดใจ เก็บกด เมื่อเห็นคนรักมองคนอื่น
ดูเผินๆเหมือนเรื่องเล็ก ไม่น่าเก็บมาเป็นอารมณ์
แต่ที่แท้ค่อยๆสร้างรอยร้าว และบาดลึกขึ้นเรื่อยๆ
ถึงขั้นเก็บเป็นความแค้น อยากประชด
อยากเอาคืน อยากทำให้อีกฝ่ายเจ็บกว่าตัวเองได้
ยิ่งถ้ามีความรู้สึกอ่อนด้อยทางรูปโฉมอยู่ก่อน
หรือเห็นได้ชัดว่า คนรักมองคนอื่นที่เหนือกว่าตน
บ่อยเข้าก็ถึงความรู้สึกกดดันขนาดทนไม่ไหวขึ้นมา
ในระดับของการรักกันมาก ยังผ่านด่านตรงนี้ไม่ได้
แต่หากรักกันจริง เรื่องพวกนี้จะเป็นความรู้สึกเปลือกๆ
กระเทือนไปไม่ถึงความรู้สึกอันเป็นแก่นแท้ที่แข็งแรงแล้ว
ยังมีเรื่องเล็กเรื่องใหญ่อีกมาก
ประเภท เอาเปรียบกัน ฉันทำมากกว่าเธอ
ทำไมเธอไม่แคร์ฉันเท่าที่ฉันแคร์เธอ
ห่วงงาน ห่วงพ่อแม่พี่น้องมากกว่าฉัน ฯลฯ
ซึ่งต่อให้รักกันมากแค่ไหน ก็หวั่นไหววันยังค่ำ
แต่ถ้าเข้าถึงภาวะรักกันจริงเมื่อใด
เรื่องพวกนี้จะอยู่แค่ที่ชั้นผิวนอกทั้งหมด
สำรวจเข้าไปที่รากความรู้สึกในใจตัวเอง
ถ้ารักกันมาก ให้ติดป้ายไม้ไว้ว่า ‘แค่’ รักกันมาก
อย่าเพิ่งนึกว่าจะชนะรากอารมณ์ร้ายในตนได้
ต่อเมื่อฝึกเปลี่ยนร้ายให้กลายเป็นดีได้บ่อยๆ
สะสมความมั่นคงภายใน ถักทอสายใยได้เหนียวแน่นพอ
ค่อยขึ้นป้ายทองว่า ‘เข้าขั้น’ รักกันจริงแล้ว!
ดังตฤณ
มีนาคม ๕๙
ภัยในอนาคตทั้ง ๕ ประการที่พระพุทธองค์ได้ตรัสเตือนภิกษุไว้นั้น
ประกอบด้วยเรื่องใดบ้าง และจะหลีกเลี่ยงได้อย่างไร
ติดตามได้ในคอลัมน์ "ธรรมะจากพระสูตร"
ตอน"ตติยอนาคตสูตร ว่าด้วยภัยในอนาคต ๕ ประการ"
ใครที่พบปัญหาลูกน้องไม่รับผิดชอบงาน
หรือแม้แต่ลาออกกลางคันทั้งที่งานยังคั่งค้าง
มาลองดูวิธีแก้ปัญหาได้ใน"ดังตฤณวิสัชนา"
ตอน"สร้างกรรมอย่างไรให้มีลูกน้องที่ดี"
เมื่อมีผู้เสียชีวิตลง ญาติมิตรย่อมโศกเศร้าอาลัย
ในเวลาแห่งความทุกข์นี้ พึงปฏิบัติอย่างไรเพื่อเป็นประโยชน์แก่ทุกฝ่าย
เรื่องนี้คุณงดงามได้เล่าสู่กันฟังไว้
ใน"จุดหมายปลายธรรม"ตอน "ร้องไห้เศร้าโศกถึงผู้ตาย"
แบ่งปันบทความนี้ให้เพื่อนๆ
| < Prev | Next > |
|---|
