จุดหมายปลายธรรม Destination@Dharmma

มีคุณค่าแค่ไหน


งดงาม
This e-mail address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it



169 destination


เมื่อไม่นานมานี้ ผมได้มีโอกาสสนทนากับญาติธรรมท่านหนึ่ง
ระหว่างที่สนทนากันนั้น โดยญาติธรรมท่านนี้ก็ได้สอบถามผมว่า
เขาได้รับลูกประคำโบราณมาเส้นหนึ่ง
เขาสงสัยว่าลูกประคำเส้นดังกล่าวมีคุณค่าแค่ไหน เพราะดูแล้วน่าจะเป็นของเก่า
โดยท่านที่ให้ลูกประคำเส้นดังกล่าวแก่ญาติธรรมท่านนี้
ได้บอกกับญาติธรรมท่านนี้ด้วยว่าเป็นของเก่าที่ผ่านการปลุกเสกแล้ว


ผมจึงถามญาติธรรมท่านนี้ว่า เขาใช้ลูกประคำเส้นนั้นทำอะไร
เขาตอบว่า ไม่ได้ใช้ทำอะไร แต่วางเอาไว้บนโต๊ะหมู่บูชาในห้องพระเฉย ๆ
ผมจึงอธิบายว่า คุณค่าสิ่งของก็ขึ้นอยู่กับเขาได้ใช้สิ่งของนั้นทำอะไร
ยกตัวอย่างสมมุติว่า เขามีเงินอยู่ ๑๐๐ บาท
หากเขานำเงิน ๑๐๐ บาทนั้นไปซื้อข้าวมาทาน คุณค่าของเงินก็คือเป็นค่าอาหาร
หากเขานำเงิน ๑๐๐ บาทนั้นไปซื้อยามารักษาโรค คุณค่าของเงินก็คือเป็นค่ายา
หากเขานำเงิน ๑๐๐ บาทนั้นไปซื้อปลาที่ตลาดมาปล่อย
คุณค่าของเงินก็คือ ทำทานช่วยเหลือชีวิตปลา
หากเขานำเงิน ๑๐๐ บาทนั้นไปเล่นพนันแล้วเสียหมด คุณค่าเงินนั้นก็ไม่มี
หากเขานำเงิน ๑๐๐ บาทนั้นไปจ่ายค่ารถแท็กซี่ คุณค่าเงินนั้นก็เป็นค่าเดินทาง เป็นต้น


ในทำนองเดียวกัน ในเมื่อเขาเองมีลูกประคำโบราณอยู่เส้นหนึ่ง
หากเขานำมาใช้นับระหว่างเวลาสวดมนต์เพื่อให้จิตใจสงบ
ก็ย่อมเกิดประโยชน์ในการทำสมถะ
หากเขานำมาใช้ขยับ เพื่อรู้สึกกายเคลื่อนไหว และรู้สึกใจเคลื่อนไหว
และเห็นไตรลักษณ์ของกายและใจ ก็ย่อมเกิดประโยชน์ในการทำวิปัสสนา
หากเขานำมาวางโชว์ในตู้โชว์บริเวณห้องรับแขกหรือห้องโถง
ก็ย่อมเกิดประโยชน์ในลักษณะของโชว์
หากเขานำไปวางไว้บนโต๊ะหมู่บูชาในห้องพระแล้วกราบไหว้
ก็ย่อมเกิดประโยชน์ในลักษณะของสิ่งศักดิ์สิทธิสำหรับกราบไหว้บูชา
แต่หากนำไปวางไว้บนโต๊ะหมู่บูชาในห้องพระ และไม่ได้ทำอะไรเลย
ก็เท่ากับว่าไม่ได้เกิดประโยชน์อะไร เป็นเพียงของที่เก็บไว้เท่านั้น
โดยก็จะเกิดคุณค่าก็ต่อเมื่อได้ขายหรือให้คนอื่นต่อไปในอนาคต
ดังนั้นแล้วคุณค่าของสิ่งของนั้นก็ขึ้นอยู่กับว่าเราใช้ประโยชน์สิ่งของนั้นทำอะไร


หลังจากที่ญาติธรรมท่านนี้ได้ฟังผมอธิบายเช่นนั้นแล้ว
ก็ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ค่อยสนใจคำตอบผมเท่าไรนัก
ซึ่งดูเหมือนว่าเขาจะมุ่งแต่เพียงว่า ลูกประคำเส้นดังกล่าวเป็นสิ่งของมีราคาเพียงไร
โดยเขาได้กล่าวกับผมเช่นเดิมว่า
คนที่ให้ลูกประคำเส้นนี้แก่เขาบอกว่าเป็นของเก่า และปลุกเสกแล้ว
เขาจึงเชื่อว่าน่าจะต้องเป็นของดีและมีคุณค่าอะไรสักอย่างหนึ่ง


ในเมื่อคุณค่าของสิ่งของนั้นขึ้นอยู่กับว่าเราจะใช้ทำอะไรแล้ว
ในทำนองเดียวกัน ร่างกายและจิตใจเรา หรือกระทั่งชีวิตเราก็เช่นกัน
คุณค่าของร่างกายและจิตใจเรา คุณค่าของชีวิตเรา
ก็ย่อมขึ้นอยู่กับว่าเราจะใช้ร่างกาย จิตใจ และชีวิตเราทำอะไร
หากเราใช้ร่างกาย จิตใจ และชีวิตเราทำสิ่งที่มีคุณค่ามาก
ร่างกาย จิตใจ และชีวิตเราก็มีคุณค่ามาก
แต่หากเราใช้ร่างกาย จิตใจ และชีวิตเราทำสิ่งที่มีคุณค่าน้อย
ร่างกาย จิตใจ และชีวิตเราก็มีคุณค่าน้อยครับ



แบ่งปันบทความนี้ให้เพื่อนๆ
Facebook! Twitter! Del.icio.us! Free and Open Source Software News Google! Live! Joomla Free PHP