ดังตฤณวิสัชนา Dungtrin's Answer
ถ้าต้องใกล้ชิดกับคนใจร้อน จะทำอย่างไรให้ทั้งเขาและเราเย็นลงได้บ้าง
ถาม – ถ้าต้องใกล้ชิดกับคนที่มีนิสัยใจร้อน ทำให้เราพลอยลนลานตามไปด้วย
จะมีธรรมะหรือคำแนะนำใดที่จะทำให้ทั้งเขาและเราใจเย็นลงได้บ้างคะ
ที่จะไปอยู่กับคนที่มีความใจร้อน ธาตุนิสัยใจร้อน
พูดง่ายๆ เลย เอาแบบตรงไปตรงมา ตรงประเด็นนะ
ถ้าหากว่าเรามีความใจร้อนหรือพร้อมที่จะใจร้อนใกล้เคียงกันกับเขา
โอกาสที่จะทำใจเป็นไปได้ยากมาก
เพราะมันจะกลมกลืนไป มันจะถูกกลืนไปกับความร้อนนั้นนะครับ
แต่ถ้าหากว่าเราไปฝึก เราปลีกวิเวกสักนิดหนึ่ง ห่างออกมาสักหน่อยหนึ่ง
คือไม่ใช่ห่างออกมาตลอดเวลา แต่ละวันมีช่วงห่างออกมา
เพื่อที่จะมาสวดมนต์ มาเจริญเมตตาของเรา สั่งสมความเย็นบ้าง
ไม่ใช่รับแต่ไอร้อนจากเขามาอย่างเดียว มาสร้างความเย็นด้วยตัวเองบ้าง
อย่างนี้นะถ้ามันเกิดความต่อเนื่อง เกิดความมีแก่ใจที่จะอยู่กับความเย็นมากๆ เข้านะ
กระทั่งเราเย็นมากกว่าเขา
อันนี้ในที่สุดแล้วก็จะมีความรู้สึกเหมือนเรามีเกราะป้องกันตัวนะครับ เป็นเกราะแห่งความเย็น
แต่ถ้าหากว่ายังไม่มีเกราะแห่งความเย็นนี้
จะให้ทำใจ จะให้คิดด้วยอุบาย จะให้ใช้โวหารสำนวนอะไรมาปลอบใจตัวเองนี่มันยาก
เนื่องจากว่าคลื่นใจ คลื่นของจิต มันชนะกันด้วยคนที่มีกำลังแรงมากกว่า
อย่างถ้าหากว่าเขามีความร้อนแรงมากกว่าความเย็นของเรา
ในที่สุดเราจะมีความกระวนกระวายหรือว่ามีความร้อนตามเขาไป
อย่างไม่สามารถที่จะบังคับใจตัวเองให้มีความนิ่ง ให้มีความสงบ ให้มีความเย็น
ราวกับว่าไม่ถูกกระทบกระเทือนจากเขา อันนั้นมันเป็นไปไม่ค่อยได้
แต่ที่เป็นไปได้ก็คือเราสร้างความเย็นขึ้นมา จนกว่าเราจะชนะเขานะ
อย่างที่ผมก็แนะนำมาหลายอุบาย ไม่ว่าจะเป็นการเก็บเงียบ เก็บตัวเงียบไปสวดมนต์
สวดนี่ก็สวดเอาความสุขอย่างเดียวจริงๆ ไม่หวังอะไรอย่างอื่น
แล้วก็สวดอิติปิโส เพื่อให้แก้วเสียงของเรากลายเป็นพุทธบูชา
แทนดอกไม้ แทนดอกแก้ว
จนกระทั่งเกิดความรู้สึกว่าเสียงปรุงแต่งให้จิตของเรามีความเย็น
หรือไม่ก็นะทำสมาธิ เจริญสติระหว่างวัน จนกระทั่งเกิดความรู้สึกว่าความเย็นมันเกิดขึ้น
จากการที่สติ มันรับรู้อะไรได้อย่างรวดเร็วโดยความเป็นสภาวธรรม
ไม่ใช่โดยความเป็นตัวเป็นตนนะครับ
ถ้าหากว่าจิตของเราเข้าถึงความรู้สึกว่าสภาวะอะไรๆ ทั้งหลายนะ
ที่มันเกิดขึ้นในตัวตนนี้ มันสักแต่เป็นของชั่วคราว
มันก็จะมีแก่ใจที่จะรับรู้ผัสสะภายนอก
เสียงที่เข้ามา หรือว่าสีหน้าสีตาของเขาที่เข้ามากระทบตากระทบหูเรา
มันสักแต่ก่อให้เกิดปฏิกิริยาทางใจชั่ววูบ
จะเป็นหนัก จะเป็นเบา จะเป็นร้อนแรงตาม
หรือว่าจะเป็นกระสับกระส่าย กระวนกระวาย อย่างใดก็แล้วแต่
มันจะพลอยเห็นไปได้หมดเลยว่าทั้งหลายทั้งปวง
มันกระทบเข้ามา แล้วเกิดปฏิกิริยาสวนกลับไปชั่วคราว
ไม่มีอะไรที่มันเป็นจริงเป็นจังสักอย่างเดียว
แต่ถ้าไม่ฝึกมองไม่ฝึกดู มันก็จะยึดเป็นจริงเป็นจังไปหมดเช่นกัน
แบ่งปันบทความนี้ให้เพื่อนๆ
| < Prev | Next > |
|---|
