ธรรมะจากพระสูตร Dhamma from Sutta

พหุการสูตร ว่าด้วยผู้มีอุปการะมาก ๓ จำพวก

กลุ่มไตรปิฎกสิกขา

[๔๖๓] ภิกษุทั้งหลาย บุคคล (อาจารย์) ๓ นี้ เป็นผู้มีอุปการะมากแก่บุคคล (ศิษย์)
บุคคล (อาจารย์) ๓ นี้เป็นไฉน
คือ บุคคล (ศิษย์) อาศัยบุคคล (อาจารย์) ใด
จึงได้ถึงพระพุทธเจ้าเป็นสรณะ ถึงพระธรรมเป็นสรณะ ถึงพระสงฆ์เป็นสรณะ
บุคคล (อาจารย์) นี้ เป็นผู้มีอุปการะมากแก่บุคคล (ศิษย์) นี้


ภิกษุทั้งหลาย ข้ออื่นยังมีอยู่อีก บุคคล (ศิษย์) อาศัยบุคคล (อาจารย์) ใด
ย่อมรู้ตามความเป็นจริงว่า นี้ทุกข์
ย่อมรู้ตามความเป็นจริงว่า นี้เหตุเกิดทุกข์
ย่อมรู้ตามความเป็นจริงว่า นี้ความดับทุกข์
ย่อมรู้ตามความเป็นจริงว่า นี้ข้อปฏิบัติให้ถึงความดับทุกข์
บุคคล (อาจารย์) นี้ เป็นผู้มีอุปการะมากแก่บุคคล (ศิษย์) นี้


ภิกษุทั้งหลาย ข้ออื่นยังมีอยู่อีก บุคคล (ศิษย์) อาศัยบุคคล (อาจารย์) ใด
จึงกระทำให้แจ้งซึ่งเจโตวิมุตติ ปัญญาวิมุตติ อันหาอาสวะมิได้
เพราะสิ้นอาสวะทั้งหลาย ด้วยความรู้ยิ่งด้วยตนเองอยู่ในปัจจุบัน
บุคคล (อาจารย์) นี้เป็นผู้มีอุปการะมากแก่บุคคล (ศิษย์) นี้


ภิกษุทั้งหลาย เรากล่าวว่า
บุคคลอื่นจะมีอุปการะมากแก่บุคคล (ศิษย์) นี้ ยิ่งกว่าบุคคล ๓ นี้ไม่มี
อนึ่ง เรากล่าวว่า บุคคล (ศิษย์) นี้ จะทำการสนองคุณแก่บุคคล (อาจารย์) ๓ นี้ ไม่ได้ง่ายเลย
แค่เพียงด้วยการกราบ ลุกรับ ทำอัญชลี สามีจิกรรม และคอยให้จีวร บิณฑบาต เสนาสนะ
และเภสัชสำหรับบำบัดความเจ็บไข้.


พหุการสูตร จบ



(พหุการสูตร พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ติกนิบาต
พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย เล่มที่ ๓๔)

---

แบ่งปันบทความนี้ให้เพื่อนๆ