ดับเพลิง Calm Down

นางฟ้า (แก่) ตกสวรรค์

ศิวาพร

ใครที่คิดว่าคนเข้าวัดปฏิบัติธรรม จะต้องเป็นคนใจดี ใจเย็นเป็นบุญเป็นกุศล ไม่มีกิเลสมารบกวนละก็
ฟันธงได้เลยว่า คนๆนั้นเข้าใจผิดอย่างมหาศาล
ถ้าไม่เชื่อลองอ่านเรื่องของป้าตุ้ยดู
ขนาดอยู่ในวัดในวา ป้าแกก็ยังมีกิเลสและสามารถเกิดโทสะอย่างที่ไม่น่าจะเป็นไปได้
โทสะสำหรับป้าตุ้ย เหมือนเป็นละอองอณูเล็กๆ ที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า
แต่มันจะปรากฏตัวอย่างรวดเร็วเมื่อมีเหตุใดเหตุหนึ่งเกิดขึ้น.
ครั้นพอหมดเหตุ โทสะนั้นก็สลายไปอย่างรวดเร็ว
สรุปง่ายๆ ป้าเป็นคนโกรธง่ายแต่หายเร็วนั่นแหละ


คราวหนึ่ง ป้าแกไปปฏิบัติธรรมที่วัดแบบเช้าไปเย็นกลับ
กิจวัตรประจำวันของป้าคือไปวัดตอนเช้า ถวายภัตตาหาร
เสร็จแล้วก็เดินจงกรมบ้าง นั่งสมาธิบ้าง ในบริเวณศาลาจัดอาหารหรือไม่ก็ศาลาฟังธรรม
พอตกบ่ายจึงค่อยกลับที่พัก ทำอย่างนี้เดือนละหลายๆวัน


วันหนึ่ง มีงูเขียวตัวยาวมาเสนอหน้าอยู่บนเพดานศาลาฟังธรรม
ทางวัดจึงต้องจัดการปิดช่องเดินทางบนหลังคาของเจ้างูนั่นเพื่อความปลอดภัย
ในการทำงานของช่างครั้งนี้ ต้องเลื่อนรูปหล่อขององค์หลวงปู่
และเก้าอี้แสดงธรรมออกจากแท่นหน้าพระประธาน
ไปไว้ที่บริเวณอาสนะสำหรับพระสงฆ์ฉันภัตตาหาร
ป้าตุ้ยกำลังเดินจงกรมอยู่ในศาลา เห็นแล้วก็เกิดปิ๊งบุญขึ้นมาในทันทีว่า
เดี๋ยวพอช่างพักเที่ยงออกไปกินข้าว แกจะเข้าไปเช็ดฝุ่นที่รูปหล่อของหลวงปู่ให้สะอาดเอี่ยมไปเลย
คิดแล้วป้าแกก็เกิดความสุขเบิกบาน. จิตใจเบาสบายราวกับเป็นนางฟ้าขึ้นมาเลยทีเดียวเชียว
พอช่างออกจากศาลา ป้ารีบไปเอาผ้าชุบน้ำและกระดาษทิชชู่เข้ามา
แต่ตาดันเหลือบไปเห็นแท่นหน้าพระประธานที่เคยวางองค์หลวงปู่มีฝุ่นผงเกาะอยู่
แกเลยวางอุปกรณ์ไว้ก่อนแล้วคว้าไม้กวาดขึ้นไปกวาดบนแท่นอย่างมีความสุข
กะว่ากวาดเสร็จแล้วถึงทำความสะอาดหลวงปู่


แต่ความสุขของป้าอยู่ได้ไม่นาน ..
พลันเมื่อญาติธรรมสาวคนหนึ่งเปิดประตูศาลาเข้ามา
เดินตรงไปที่องค์หลวงปู่ พร้อมเสียงทักทายสดใสว่า
"จะทำความสะอาดหลวงปู่เหรอคะ โอ้ ดีจัง ขออนุญาตช่วยนะคะ อนุโมทนานะคะ"
ว่าแล้วนางฟ้าที่เข้ามาใหม่ก็หยิบผ้าที่ป้าแกเตรียมไว้
บรรจงเช็ดบนตั่งไม้สำหรับวางองค์หลวงปู่ด้วยท่าทางมีความสุข
จิตใจของยัยป้า ที่กำลังเบิกบานเป็นบุญเป็นกุศลสลายวับไปกับตา!
อาการเปรตหวงบุญเข้ามาแทนที่ แกอุทานในใจ
"เฮ่ย...นั่นมันผ้าของชั้น ชั้นจะทำบุญของชั้น อย่ามายุ่งกับชั้นนะ"
จากนั้นคลื่นโทสะกระแทกตามเข้ามาแทนฉับพลัน ไฟร้อนพวยพุ่งอยู่ในอก
นางฟ้า (แก่) อย่างป้า จึงมีอันตกจากสวรรค์ไปลงนรกทันตาเห็น ..
ป้าแกกัดฟันแยกเขี้ยวยิ้มมุมปาก แต่ใจคิดอย่างโกรธๆขณะชำเลืองสายตาไปที่นางฟ้านั้น
"ก็ทำไปแล้ว จะมาขอทำไมฟระ"
เท่านั้นยังไม่พอ ฟ้ายังกระหน่ำส่งบททดสอบมาให้ยัยป้าที่กำลังร้อนรุ่มใจอย่างต่อเนื่อง
มีญาติธรรมร่างท้วมเดินเข้ามาในศาลา นางฟ้าสาวเธอก็เชิญชวนขึ้นอีก
"พี่คะ มาช่วยกันทำความสะอาดองค์หลวงปู่กันเถอะค่ะ"
ป้าตุ้ยแทบจะทิ้งไม้กวาดกระโดดลงจากแท่นลงไปกรี๊ดมันให้รู้แล้วรู้รอด
แต่ทำได้เพียงอัดอั้นทุรนทุรายอยู่กลางใจ
"อร๊ายยย... นี่จะเหลือบุญไว้ให้ชั้นทำมั้ยเนี่ย?"


พอป้าแกกวาดเสร็จ แกรีบเข้ามาทำความสะอาดองค์หลวงปู่ร่วมกับนางฟ้าร่างท้วมด้วยจิตใจที่ขุ่นมัว
แต่ยังมีสติพอที่จะทำความรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวไปมาของมือทั้งสองข้าง
ป้าบรรจงเช็ดหน้าองค์หลวงปู่อย่างอ่อนโยน ราวกับกระทำต่อบุพการีที่ยังมีชีวิตอยู่
แกมองสบตารูปหล่อหลวงปู่ที่ฉายแววเมตตาเต็มเปี่ยม
ความขุ่นมัวในใจค่อยหายไป ปีติกลับแผ่ซ่านแทนที่
ในที่สุด..นางฟ้า (แก่) เริ่มสยายปีกผละจากขุมนรกเสียที
และเมื่อภารกิจจบลง นางฟ้าสาวเปล่งเสียงอนุโมทนา ป้าแกก็พลอยยินดีอนุโมทนาไปด้วย
ยิ่งเมื่อแกมองไปที่องค์หลวงปู่ซึ่งเปล่งประกายสีทองสุกอร่ามครั้งใด จิตใจแกก็อิ่มเอิบเบิกบานได้เรื่อยๆ
อย่างไรก็ตาม ถึงป้าจะมีใจเป็นกุศลอยู่บ้าง
แต่อย่าได้วางใจเป็นอันขาด
กิเลสป้าแรงส์นะ ขอบอก!

---

แบ่งปันบทความนี้ให้เพื่อนๆ