ธรรมะจากพระสูตร Dhamma from Sutta

พันธนสูตร ว่าด้วยเครื่องจองจำที่มั่นคง

กลุ่มไตรปิฎกสิกขา

[๓๕๒] สมัยนั้น หมู่มหาชนถูกพระเจ้าปเสนทิโกศลให้จองจำไว้แล้ว
บางพวกถูกจองจำด้วยเชือก บางพวกถูกจองจำด้วยโซ่ตรวน.


ครั้งนั้น ในเวลาเช้า ภิกษุหลายรูปครองผ้าเรียบร้อยแล้วถือบาตรและจีวร
เข้าไปสู่กรุงสาวัตถีเพื่อบิณฑบาต ครั้นกลับจากบิณฑบาต หลังจากฉันอาหารเสร็จแล้ว
เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคเจ้าถึงที่ประทับ
ได้นั่งอยู่ ณ ที่ควรข้างหนึ่ง.


พวกภิกษุเหล่านั้นได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ
วันนี้หมู่มหาชนถูกพระเจ้าปเสนทิโกศลให้จองจำไว้แล้ว บางพวกถูกจองจำด้วยเชือก
บางพวกถูกจองจำด้วยขื่อคา บางพวกถูกจองจำด้วยโซ่ตรวน.


[๓๕๓] ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงทราบเนื้อความนั้นแล้ว
จึงได้ตรัสพระคาถาเหล่านี้ในเวลานั้นว่า


นักปราชญ์ทั้งหลายไม่ได้กล่าวเครื่องจองจำที่ทำด้วยเหล็ก
ทำด้วยไม้ และทำด้วยหญ้า ว่าเป็นเครื่องจองจำที่มั่นคง


นักปราชญ์ทั้งหลายกล่าวความรักใคร่ในแก้วมณีและกุณฑล
และความอาลัยในบุตรและภรรยาทั้งหลายว่าเป็นเครื่องจองจำที่มั่นคง
พาให้ตกต่ำ เป็นเครื่องจองจำที่หย่อน แต่แก้ยาก
นักปราชญ์ทั้งหลายตัดเครื่องจองจำแม้เช่นนั้นได้แล้วออกบวช
เป็นผู้ไม่มีความอาลัย ละกามสุขเสียได้.


พันธนสูตร จบ



(พันธนสูตร พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค
พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย เล่มที่ ๒๔)

---

แบ่งปันบทความนี้ให้เพื่อนๆ